– Πριν αναλάβετε την Εθνική, είχατε σκεφτεί τις διαφορές. Για παράδειγμα ότι δεν θα είστε κάθε μέρα με την ομάδα αλλά ανά διαστήματα;
«Ναι, και αυτή πολύ ωραία ερώτηση, γιατί είναι καθαρά προπονητική και όποιος δεν έχει περάσει από Εθνικές ομάδες δεν το καταλαβαίνει. Διαφέρει πολύ η λειτουργία και η καθημερινότητα ενός προπονητή. Η αλήθεια είναι πως όχι, στην αρχή δεν το είχα σκεφτεί. Πιο πολύ μου περνούσε από το μυαλό το πως θα ανταποκριθώ γιατί είναι τιμή, υπερηφάνεια και σεβασμός του να υπηρετούμε την Εθνική Ελλάδος στις διάφορες προκριματικές φάσεις και στο EURO που πήγαμε αλλά δεν είχε περάσει από το μυαλό μου αυτή εικόνα στην καθημερινότητα και στη λειτουργία της Εθνικής ομάδας. Γενικώς το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν, ότι από τη στιγμή που θα ενταχθώ στην Εθνική Ομάδα, το πώς θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε και να εξελίξουμε αυτά τα παιδιά που πάντα πίστευα και έλεγα ότι έχουμε ταλέντο σαν Έλληνες παίκτες. Ήμουν από τους τυχερούς και από αυτούς που έζησαν πολλά πράγματα, παρόλο που η λειτουργία είναι διαφορετική από ότι σε ένα κλαμπ, ζήσαμε πολλά με τα παιδιά. Τρεις προκρίσεις σε Elite round. Με τη φουρνιά του 2003 και 2004 που πήγαμε στο EURO. Επίσης είχαμε κερδίσει και τους Γερμανούς 2-0 και είχαμε περάσει την στην επόμενη φάση αλλά λόγω κορονοϊού δεν πέρασαν αλλά πήγαμε και σε μια τελική φάση. Το να βρεθούμε σε ένα EURO μετά από 12 χρόνια, ήταν πολύ σημαντικό και για τα παιδιά και για μένα και ευχαριστώ τα παιδιά που μας πήγαν εκεί. Βέβαια δεν το ζήσαμε όπως έπρεπε εκεί στη Μάλτα αλλά το να βρεθούμε στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (γιατί στο Κ19 περνάνε οι 7 καλύτερες και η οικοδέσποινα που ήταν η Μάλτα) και να είναι έξω η Γαλλία, η Αγγλία, η Ολλανδία και να είναι η Ελλάδα ήταν πολύ σημαντικό και μπράβο στα παιδιά. Αλλά στη Μάλτα δεν είχαμε την εικόνα που θα θέλαμε όλοι. Βέβαια είχαμε από τον κορμό μας σχεδόν 6-7 απουσίες που ήταν στη βασική εντεκάδα είτε λόγω τραυματισμών είτε κάποια παιδιά δεν μπόρεσαν να έρθουν. Ουσιαστικά μόνο ο Κούτσιας δεν μπορούσε να έρθει επειδή είχε πάει στην Αμερική και δεν τον άφησε η ομάδα του. Μόνο και μόνο η χαρά που αυτά τα 5 χρόνια, εκτός από τις προκρίσεις και εκτός από τη συμμετοχή στο euro, είδα και παίκτες που ήταν στην Κ17 να ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα της Εθνικής Ελλάδας όπως ο Κωνσταντέλιας, ο Τζόλης, ο Κουλιεράκης, ο Τζολάκης αυτό ήταν μεγάλη χαρά και όσο περισσότερα παιδιά βρίσκονται στη στην πρώτη ομάδα, είναι πολύ σημαντικό για την παραγωγική διαδικασία και για τη σωστή λειτουργία των εθνικών ομάδων, γιατί είμαστε σαν πυραμίδα. Αυτά τα 5 χρόνια με τον κ. Κωνσταντινίδη και με τον κ. Γεωργάτο είχαμε μια φιλοσοφία στο να βγάλουμε παίκτες, στο να ανταποκριθούμε στην πρώτη ομάδα».
– Ας σταθούμε στον Κωνσταντέλια. Είχατε καταλάβει το ταλέντο από τότε που ήταν μικρός;
«Ε σίγουρα. Ο Γιάννης από μικρός έδειξε το ταλέντο του. Εδώ θα ήθελα να βάλω μία παρένθεση και να σου πω μία ιστορία. Όταν πήγα στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, όπου είδα όλη τη λειτουργία της Ακαδημίας, πήγα και στο τμήμα του σκάουτινγκ και ρώτησα για την Ελλάδα. Μου είπαν ότι είχαν ξεχωρίσει τον Κωνσταντέλια και μάλιστα, ήθελαν να τον εντάξουν στις ακαδημίες τους. Τότε ο Γιάννης ήταν 16 ετών και ήθελαν να τον εντάξουν στις προπονήσεις με την Κ19. Ποιότητα είχε αλλά υστερούσε σε σωματικά προσόντα, σε δύναμη γιατί ο Γιάννης άργησε να εξελιχθεί σωματικά. Δηλαδή φαινόταν πιο μικρός από την ηλικία του αλλά είδαν ότι ανταποκρίθηκε μέσα στο παιχνίδι, είχε επίδραση και ο τρόπος σκέψης, εκτός από την ποιότητα, ήταν σαν να τα μεγαλύτερα παιδιά και αυτό ήταν το σημαντικότερο για αυτούς, ώστε να του κάνουν πρόταση να τον εντάξουν στη Λα Μασία.
Τώρα για το αν έβλεπα ότι θα εξελιχθεί στον σημερινό Γιάννη, σίγουρα Κ17 που ήμασταν, υστερούσε σε κάποια πράγματα αλλά ξεχώριζε η ποιότητα του, η δημιουργικότητα του και σε όλα αυτά που βλέπουμε σε πιο μεγάλο βαθμό και πιο ολοκληρωμένα. Ουσιαστικά τότε, βλέπαμε μια μικρογραφία του Κωνσταντέλια και λέγαμε ότι αν δουλέψει σωστά, αν μπορεί να κρατήσει τις ισορροπίες, θα τον χαιρόμαστε στο υψηλότερο επίπεδο όπως όπως γίνεται τώρα. Αυτό ισχύει για όλα τα παιδιά. Τώρα ας πούμε ο Τζολάκης. Αν και ήταν στην Κ17, ήταν σαν να είναι Κ19. Είχε τέτοια χαρακτηριστικά σε σωματότυπο, πιο ώριμος. Θυμάμαι που παίζαμε με τον Πλατανιά που δεν είχε δυνατή ομάδα και ο Τζολάκης τους κρατούσε… ζωντανούς με κάθε τρόπο. Πάντα ξεχώριζε».
– Τι χαρακτήρας είναι ο Τζολάκης;
«Χαμηλών τόνων παιδί. Ένα πράγμα του έλεγες, καταλάβαινε πέντε. Ώριμος για την ηλικία, δούλευε πολύ. Ήταν από αυτούς που έλεγες ότι μέσα από τη δουλειά του θα κερδίσει και θα κάνει πολλά πράγματα και αυτά βγαίνουν τώρα. Η νοοτροπία του και το γεγονός ότι ήταν και καλός μαθητής, κάτι το οποίο κράτησε, γιατί είναι δύσκολο. Συνήθως τα παιδιά που ερχόντουσαν στο Ρέντη από άλλη περιοχή, οι βαθμοί τους έπεφταν γιατί είναι δύσκολο να φύγεις από το οικογενειακό περιβάλλον και να ενταχθείς στην ακαδημία. Αλλάζεις και περιβάλλον στην ακαδημία, οπότε πας λίγο πίσω. Ο Τζολάκης όμως ανταποκρίθηκε και σε αυτό, έδειξε την ωριμότητα του και νομίζω πως ανέβηκαν κιόλας οι βαθμοί του. Φαίνεται τι παιδί είναι από τον τρόπο που μιλάει ακόμα και σήμερα που θα μπει στο Ρέντη και θα μιλήσει στον πλυθηντικό σε όλους μέσα που δουλεύουν».
– Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί;
«Θεωρώ πως τα παιδιά θα δυσκολευτούν μόνο αν δεν είναι focus σε αυτό που θέλουν να κάνουν. Ο Τζολάκης για παράδειγμα από την πρώτη έδειξε πως είναι συγκεντρωμένος στον στόχο. Ήταν σχολείο-προπόνηση. Αυτό σε βοηθάει να αποφεύγεις και κάποιους… πειρασμούς ή προβλήματα. Έρχεσαι σε μεγάλη ομάδα, σε πρωτεύουσα της Ελλάδας, είναι παιδιά ακόμα οπότε είναι σημαντικό να αποφύγουν τους πειρασμούς».
– Πάμε στο κομμάτι με το EURO που πήγατε στην τελική φάση με την Κ19. Πώς ήταν σαν εμπειρία;
«Ήταν, σαν διοργάνωση, μία μικρογραφία ότι γίνεται στο EURO των ανδρών. Τα event, τις φωτογραφίσεις, τις παρουσιάσεις, την οργάνωση. Τα πάντα. Είχαν και διάφορα σεμινάρια της UEFA για τον στοιχηματισμό, την διαιτησία και άλλα τέτοια που ήταν επιμορφωτικά για τα παιδιά. Βλέπεις παράλληλα τις άλλες χώρες, το πως δουλεύουν οι ξένοι προπονητές, την προπονητική διαδικασία, η τριβή ανταλλάζοντας απόψεις. Σκέψου ήμασταν στο ίδιο ξενοδοχείο με τις ομάδες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Εκεί δεν το ζήσαμε όπως θα έπρεπε. Ένα κομμάτι σημαντικό ήταν οι απουσίες γιατί έλειπαν σημαντικά στελέχη του κορμού. Ο Κούτσιας, ο Χρήστου, ο Φίλων, ο Τασιούρας, ο Αλεξίου για παράδειγμα που ήταν μέρος του κορμού της ομάδας που μαζί με τα άλλα παιδιά μας οδήγησαν εκεί. Παράλληλα, την περίοδο που εδώ στην Ελλάδα είχαν σταματήσει και ήταν περίοδος διακοπών, στις άλλες χώρες είχαν σταματήσει λίγο νωρίτερα. Για εμάς ήταν δύσκολο να εντάξουμε σε μία εβδομάδα, τα παιδιά στην πραγματικότητα και να τα έχουμε στην καλύτερη κατάσταση. Ελπίζω σύντομα οι εθνικές ομάδες να βρεθούν ξανά στο EURO. Έχουμε το ταλέντο».
– Πιστεύετε ότι η νέα γενιά που έρχεται στην Εθνική Ελλάδας, θα μπορέσει να την οδηγήσει στα τελικά μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης;
«Ναι, σίγουρα. Αφού δεν βρεθήκαμε σε αυτό το EURO επειδή ήμασταν άτυχοι στη διαδικασία των πέναλτι, θεωρώ ότι εκτός από τα παιδιά που έχουμε δουλέψει μαζί στις μικρές ηλικίες, υπάρχει ένας κορμός ποδοσφαιριστών που είναι σε εξαιρετική ηλικία και έχουν πάρει τις παραστάσεις σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με αποτέλεσμα να έχουν περισσότερη εμπειρία για να βοηθήσουν την Εθνική. Έρχονται παιδιά από τα μικρά κλιμάκια όπως ο Κούτσιας, ο Καλογερόπουλος, ο Κεραμίτσης, ο Αλεξίου κ.α.. Είδαμε πως ήρθε ο Ιωαννίδης, ο Τζόλης, ο Τζολάκης… Μαζί με αυτούς και έναν κορμό που ήδη υπάρχει, γίνεται ένα ωραίο σύνολο. Πολύ σύντομα η Ελλάδα θα πάει σε μία μεγάλη διοργάνωση».
