Η καλλιέργεια της Γης και η κτηνοτροφία συμβάλλουν στην επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής και στη συνέχεια επηρεάζονται από αυτή, με αποτέλεσμα αυτός ο φαύλος κύκλος να μην έχει τέλος και ουσιαστικά να μιλάμε για δύο αλληλένδετες διαδικασίες.
Καθώς ο πληθυσμό της Γης αυξάνεται, συμπαρασύρει τις ανάγκες σίτισης, με αποτέλεσμα η ζήτηση για τρόφιμα, ζωοτροφές, ξυλεία και άλλους πόρους να αυξάνεται διαρκών. Εκτιμάται ότι η προσφορά κρέατος έχει υπερδιπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1960, την ώρα που οι επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή επηρεάζουν δραματικά και αρνητικά την παραγωγή καλλιεργειών, ειδικά σε χώρες χαμηλού γεωγραφικού πλάτους.
Στον αντίποδα, η γεωργία συμβάλλει στην κλιματική αλλαγή μέσω των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και με τη μετατροπή μη γεωργικών γαιών, όπως τα δάση σε γεωργικές εκτάσεις. Το 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπολόγισε ότι το σύστημα τροφίμων στο σύνολό του συνέβαλε στο 37% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί κατά 30-40% έως το 2050 λόγω της αύξησης του πληθυσμού και των διατροφικών αλλαγών.
Για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τη γεωργία και να προσαρμόσει το σύστημα παραγωγής τροφίμων της. Ενώπιον της αυξανόμενης παγκόσμιας ζήτησης και του ανταγωνισμού για πόρους, η παραγωγή και η κατανάλωση τροφίμων στην ΕΕ πρέπει να εξεταστούν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, συνδέοντας τη γεωργία, την ενέργεια και την επισιτιστική ασφάλεια.
Τα στοιχεία που περιγράφουν πώς επηρεάζεται η κλιματική αλλαγή από τη γεωργική δραστηριότητα είναι ενδεικτικά:
Επιτακτικότερη από ποτέ είναι σήμερα η ανάγκη να γίνει η γεωργία βιώσιμη, ώστε το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και του πλανήτη να διασφαλιστεί κατά τον πιο αξιόπιστο τρόπο.
Πηγή
