Πώς τιμήθηκε η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής στην Ναύπακτο

Συμμετείχαν οι Ιερείς, Αρχιμ. π. Πολύκαρπος Θεοφάνης, Πρωτοπ. π. Θωμάς Βαμβίνης Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, π. Χαράλαμπος Λαουρδέκης, π. Νικόλαος Μανιάτης, π. Γεώργιος Σαβελώνας και ο Διάκονος π. Παΐσιος Παρασκευάς.

Στο κηρύγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ενότητα μεταξύ του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού, στο «μυστήριον του Σταυρού» και στο «μυστήριον της Δόξης» και τόνισε ότι αυτά είναι αλληλένδετα και δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.

Από αυτήν την ενότητα προέρχεται «η χαρμολύπη», δηλαδή η βίωση συγχρόνως της χαράς και της λύπης. Αυτήν την χαρμολύπη την δοκίμασε και η Υπεραγία Θεοτόκος σε όλη της την ζωή, κυρίως κατά τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού.

Στην συνέχεια ανέφερε τον λόγο του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, ότι η Θεοτόκος δοκίμασε μεγάλη θλίψη στον Σταυρό και αν επέζησε, επέζησε μόνο με την δύναμη του Θεού, για να δη και την Ανάσταση του Χριστού, και να παραμείνη παρηγοριά και χαρά και των Αποστόλων και του νέου Χριστιανικού λαού.

Κατέληξε ότι πρέπει και εμείς να ζούμε αυτό το νόημα της «χαρμολύπης», γιατί η χαρά χωρίς την λύπη είναι επιφανειακή, και η λύπη χωρίς την χαρά είναι απελπισία και απόγνωση.

Μετά τον Εσπερινό επισκέφθηκε τον νέο ανεγειρόμενο Ναό, χάρηκε γιατί βρίσκεται προς το τέλος, συνεχάρη τον Ιερέα, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και τους Χριστιανούς για την βοήθεια και ευχήθηκε γρήγορα να γίνουν και τα Θυρανοίξια του Ναού.

Το πρωΐ της Παρασκευής της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε στον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής Ξηροπηγάδου, Ενορία της πόλεως της Ναυπάκτου, που βρίσκεται σε μια πανέμορφη περιοχή γεμάτη δένδρα όπου βρίσκεται και το κοιμητήριο.

Συλλειτούργησαν οι Ιερείς π. Ιωάννης Μακρής, π. Νικόλαος Δημόπουλος, π. Ξενοφών Τριβήλος, π. Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, π. Χρήστος Χασάπης και οι Διάκονοι π. Παΐσιος Παρασκευάς και π. Αντώνιος Αντωνιάδης.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ερμήνευσε το περιστατικό που περιέγραψε το Ευαγγέλιο της ημέρας, κατά το οποίο ο Χριστός εισήλθε στο Ιερό των Ιεροσολύμων, από όπου έδιωξε τους εμπόρους, αφού έφτιαξε ένα φραγγέλιον, μαστίγιο από σχοινιά και τους έβγαλε έξω από τον περίβολο του Ναού, μαζί με τα πρόβατα και τα βόδια και τα περιστέρια, έριξε κάτω τα νομίσματα των αργυραμοιβών και αναποδογύρισε τους πάγκους λέγοντας : «πάρτε τα αυτά από εδώ, μην κάνετε τον Οίκο του Πατρός μου, οίκον εμπορίου».

Στην αρχή ανέφερε τους λόγους για τους οποίους διαβάστηκε σήμερα αυτό το Ευαγγέλιο. Πρώτον, γιατί βρίσκεται στην αρχή του Ευαγγελίου του Ιωάννου, το οποίο Ευαγγέλιο χαρακτηρίζεται ως πνευματικόν και διαβάζεται αυτήν την περίοδο· δεύτερον, γιατί είναι από τα πρώτα περιστατικά της επίγειου δράσεως του Χριστού μετά την Βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό· και τρίτον γιατί έγινε κατά τις ημέρες του Πάσχα των Ιουδαίων.

Κατόπιν έδωσε το βαθύτερο νόημα του περιστατικού αυτού, ότι δηλαδή με αυτό ο Χριστός έδειξε την μεταμόρφωση της λατρείας από εξωτερική σε πνευματική· την μεταμόρφωση του Πάσχα, από εορτή της απελευθερώσεως των Εβραίων από την Αίγυπτο, σε Πάσχα μυστικό και αιώνιο· και την μετάθεση της λατρείας από εξωτερικές θυσίες σε λατρεία στην καρδιά, η οποία καρδιά είναι κατοικητήριο του Θεού, είναι «τόπος μυστηρίου του καινού κόσμου», «τόπος θεοφανείας» και «καρδιακός ουρανός».

Έτσι και εμείς να χρησιμοποιούμε ως μαστίγιο την δύναμη του Ονόματος του Χριστού για να κτυπάμε τον διάβολο, κατά τον λόγο : «Ονόματι Ιησού μάστιζε τους πολεμίους».

Κατέληξε ότι πρέπει να ζούμε με όλη μας την ύπαρξη το νέο Πάσχα, το Πάσχα της θείας Χάριτος, το Πάσχα το μυστικό, δια πρεσβειών της Θεοτόκου.

Μετά την θεία Λειτουργία έγινε η καθιερωμένη λιτανεία πέριξ του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής, όπου έγινε δέηση για τους κεκοιμημένους του κοιμητηρίου.

Στην θεία Λειτουργία παρέστησαν ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Θάνος Μωραΐτης, ο Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, Αντιδήμαρχοι, πολιτευτές και πλήθος πιστών.