του Ανδρέα Σκαρτσάρη*
Μπορεί να έχουμε τις διαφωνίες μας, την διαφορετική μάτια με την οποία βλέπουμε κάποια πράγματα αλλά στο επίπεδο των γενικών στόχων θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε για πως θέλουμε να είναι ο δήμος μας.
Ένας δήμος που να είναι ανταγωνιστικός και να δημιουργεί ικανοποιητικά εισοδήματα και θέσεις εργασίας. Που να έχει κοινωνική συνοχή και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα του κοινωνικού διαχωρισμού και της περιθωριοποίησης των ευπαθών ομάδων, που να προσφέρει ποιότητα ζωής, καθαρό περιβάλλον, ελεύθερο χρόνο.
Ένας δήμος με αισθητική και αίσθηση της ταυτότητας.
Ποια είναι τα γενικά προβλήματα που έχουμε να λύσουμε;
Όπως οι περισσότεροι δήμοι στη χώρα μας έτσι και ο δικός μας έχει χαμηλή ανταγωνιστικότητα, ακριβά προϊόντα και υπηρεσίες, έχει περιορισμένο εύρος παραγωγικής βάσης και έλλειψη εξειδικεύσεων σε τομείς αιχμής, έχει έλλειψη δημόσιων χώρων, βασικών υποδομών, χαμηλή αισθητική αξία και μια διάσπαρτη έξω-αστική τόσο βιομηχανική όσο και οικιστική δραστηριότητα, η οποία αφενός μεν δημιουργεί συγκρούσεις χρήσεων γης και αφετέρου καταστρέφει το τοπίο. Επιπλέον τα τελευταία χρόνια υπάρχουν μείωση των διαθέσιμων πόρων και αυξημένες αρμοδιότητες που έχουν συγκεντρώσει οι δήμοι μέσω των διοικητικών μεταρρυθμίσεων.
Με αυτά τα δεδομένα καλούμαστε να δουλέψουμε σε δύο επίπεδα:
1. Στην ορθολογική διαχείριση πόρων αλλά και αρμοδιοτήτων
2. Στην βέλτιστη, ποιοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών όπως είναι για παράδειγμα η αποκομιδή και διαχείριση των σκουπιδιών, η εύρυθμη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών, η ανάπτυξη υπηρεσιών στήριξης του πρωτογενούς τομέα κ.α.
Η εστίαση της προσοχής στην παροχή υπηρεσιών ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους και δημιουργεί μαζί με την δράση των εθελοντικών οργανώσεων ένα πλέγμα κοινωνικών παροχών και αλληλεγγύης απαραίτητο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης.
Αυτά όσο κι αν φαίνονται αυτονόητα , σήμερα δεν είναι.
Κλειδί (και) για όλα τα παραπάνω είναι η εκμετάλλευση με το καλύτερο δυνατό τρόπο των -σχετικά μικρών – Εθνικών και Ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων.
Ένα δεύτερο αλλά πολύ σημαντικό επίπεδο είναι ο σχεδιασμός με βάση τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας μιας περιοχής. Δηλαδή, πέρα από την ορθολογική διαχείριση και την στροφή προς τις υπηρεσίες είναι σημαντικό να ασχοληθούμε με την οικοδόμηση της ταυτότητας του τόπου μας επιλέγοντας το πολύ δύο άξονες και στηριζόμενοι στη μοναδικότητα των χαρακτηριστικών του και στα ανταγωνιστικά του πλεονεκτήματα.
Θα πρέπει παραμερίζοντας τις στρεβλές αντιλήψεις του παρελθόντος , να δημιουργήσουμε ένα σύστημα οργάνωσης και προβολής αυτής της ταυτότητας με κύριο στόχο να την πουλάμε.
Γιατί όταν ένας τόπος πουλάει, αναπτύσσεται η οικονομία και εισπράττουν όλοι.
Και εδώ είναι σημαντικός ο ρόλος του δημοτικού συμβουλίου.
Τα δημοτικά συμβούλια πρέπει να υπερβαίνουν την αποξένωσή τους από την οικονομία και να λειτουργούν σαν μια “επιχειρηματική” μονάδα η οποία κινητοποιεί το ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο μιας περιοχής για να επιτύχουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα σε προστιθέμενη κοινωνική αξία, σε νέο κοινωνικό πλούτο, σε εισοδήματα και απασχόληση, σε ποιότητα ζωής για τους πολίτες τους.
Υ.Γ. Ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της πολιτικής σκηνής της χώρας είναι η έλλειψη σχεδιασμού.
Δεν έχουμε μάθει να σχεδιάζουμε, να οργανώνουμε τις δράσεις και τις μελλοντικές μας ενέργειες με βάση ένα συνεκτικό σχέδιο. Σε τοπικό επίπεδο όμως, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε τα τελευταία 9 χρόνια, την ύπαρξη ενός σχεδιασμού που υλοποιείται με συνέπεια, τα αποτελέσματα του οποίου φαίνονται και δεν μπορεί κανείς να τα αγνοήσει ή να τα αμφισβητήσει. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα του οράματος και της αποτελεσματικής δουλειάς του Δημάρχου και της ομάδας του.
Ο δήμος μας δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει χρόνο. Έχει την ανάγκη, αυτός ο σχεδιασμός να συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερο ρυθμό και να εμπλουτιστεί με νέες ιδέες.
*ο Ανδρέας Σκαρτσάρης είναι φαρμακοποιός και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Γιώργου Παπαναστασίου.
Πηγή
