Μια ζωή αποθέωση. Συνθήματα και φωνές αλλά τώρα πια μόνο βουβός πόνος.
Και το τελευταίο μεγάλο χειροκρότημα του αποχωρισμού.
Φεύγει όπως έζησε. Με τα χέρια του νικητή υψωμένα και ένα τσιγάρο στο στόμα.
«Αθάνατος».
«’’Ξανθούλη’’ μας αθάνατος, μέσα στις ψυχές μας θα ‘σαι».
«Από ψηλά θα μας βλέπεις».
Θα βλέπει από ψηλά όλους εκείνους που τον αγάπησαν και θα βρίζει που κλαίνε για τον χαμό του. Και ήταν όλοι εκεί για το «αντίο» στον «Ξανθό».
Πάνω από όλους και όλα η γυναίκα του Γιούλα και το δώρο Θεού της οικογένειας τους, η μονάκριβη κόρη τους. Συντετριμμένες και οι δύο.
«Καλό ταξίδι στα παρκέ του ουρανού»
Η σορός του «Ξανθού», σκεπασμένη με τη σημαία του Άρη, καταφθάνει στο κοιμητήριο της Θέρμης.
Κεφάλια σκυφτά. Μάτια δακρυσμένα.
Υποβασταζόμενη μπαίνει στην εκκλησία η κόρη του Θεοδώρα.
Η σύζυγος του Γιούλα προσπαθεί να κατέβει από το αυτοκίνητο. Οι δικοί της άνθρωποι της δίνουν μια μεγάλη αγκαλιά και με δάκρυα στα μάτια μπαίνει στον ιερό ναό.
Μ’ ένα λουλούδι στο χέρι, συγγενείς, φίλοι αλλά και ο απλός κόσμος θέλουν να πουν το τελευταίο «αντίο» στον Γιάννη Ιωαννίδη στη Θέρμη Θεσσαλονίκης.
Στον άνθρωπο που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και έβαλε το μπάσκετ σε κάθε σπίτι.
Έφυγε και βύθισε στο πένθος όλη την Ελλάδα.
«Ήταν αυθεντικός αυτό που ήθελε το έκανε, το έλεγε, το διεκδικούσε, μαχόταν γι αυτό. Ήταν ο αυθεντικός άνθρωπος που προσπαθούσε να δώσει πάντα το κάτι παραπάνω. Ο Γιάννης δεν ξεχνιέται ποτέ», είπε ο Νίκος Φιλίππου.
Η συγκίνηση του Νίκου Γκάλη
Μεταξύ άλλων, το «παρών» έδωσαν ο Νίκος Γκάλης, ο Νίκος Φιλίππου, ο Σούλης Μαρκόπουλος , ο Γιάννης Γιαννούλης και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.
Το όνομα του συνώνυμο του πάθους, των έντονων και συχνά ακραίων αντιδράσεων.
Αφοσιωμένος , έντονος και τόσο συναισθηματικός. Δάσκαλος.
Φίλαθλοι τοποθετούν στο φέρετρο ένα κασκόλ του Άρη και κίτρινα λουλούδια.
Ο «αδελφός» του, Νίκος Γκάλης, με ένα κίτρινο λουλούδι στο χέρι περιμένει να του πει την τελευταία αντρίκια κουβέντα μεταξύ τους.
Συντετριμμένες η κόρη & η γυναίκα του
Όταν η γυναίκα του αντικρύζει το φέρετρο ξεσπά σε κλάματα και σιγοψιθυρίζει «σ’ αγαπώ» στον δικό της «Ξανθό», άγγελο πια.
Αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι δεν θα ξαναδεί τον Γιάννη της. Η κόρη τους, προσπαθεί να της δώσει δύναμη, λέγοντας «έχει φύγει».
«Έχει φύγει. Έχει φύγει ήδη. Ήρεμα, σήκω να ρίξουμε το λουλούδι. Σήκω, σήκω, έλα».
Αθάνατος στην αιωνιότητα του αθλητισμού. Χειροκρότημα για το τέλος ενός τεράστιου αγώνα.
Πηγή
