Το ertsports.gr κατέγραψε στον απόηχο του τεράστιου δρομικού κινήματος την αθέατη πλευρά που ξεχωρίζει μέσα από τις αναφορές ανθρώπων που έτρεξαν ή είχαν συμμετοχή στον 40ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας.
Τι κοινό έχουν δύο Κινέζοι, τέσσερις Ελληνογερμανίδες και ένας Γάλλος; Βρίσκονται όλοι στην Αθήνα για να απολαύσουν τον αθλητισμό μέσα από την γενέτειρα του! Πως μοιάζει όμως ο μαραθώνιος μέσα από τα μάτια μίας εθελόντριας, μίας διασώστριας και ενός αθλητή με αμαξίδιο; Το ertsports.gr ερεύνησε και έχει την απάντηση.
Για τους μαθητές είναι… κατηφόρα
Ο μαραθώνιος πρόκειται για αντικείμενο που… διδάσκεται στα σχολεία! Προφανώς, δεν εννοούμε μόνο στο μάθημα της γυμναστικής, αφού βρίσκεται σε μία δίκη του ξεχωριστή μεριά και στα βιβλία αρχαίας ιστορίας του δημοτικού, του γυμνασίου, αλλά και του λυκείου. Ουκ ολίγα είναι τα σχολεία που δημιουργούν ομάδες για να δώσουν το “παρών” στον Μαραθώνιο της Αθήνας κάθε χρόνο. Τέσσερις μαθήτριες ελληνογερμανικού σχολείου, από ηλικίες δεκατριών έως δεκατεσσάρων, ανέφεραν πως… το έχουν κάνει ξανά! Πιο συγκεκριμένα, η Ειρήνη, η Άννα, η Αλεξάνδρα και η Καρολίνα τρέχουν κάθε χρόνο: «Ο δάσκαλός της γυμναστικής, ο κύριος Κωνσταντινίδης συγκεκριμένα, το οργανώνει και ερχόμαστε με αυτό. Το δημιουργούν σαν ημερίδα. Ερχόμαστε όλα τα τμήματα κάθε χρόνο και φέτος είμαστε περισσότερα από 300 άτομα. Στην “no finish line” πάντα παίρνουμε την πρώτη θέση από τα σχολεία και είναι ένα… running. Δεν έχουμε την αντοχή για την ώρα ούτως ώστε να τρέξουμε στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, αυτόν των 42 χιλιομέτρων, αλλά κάποια στιγμή αργότερα στην ζωή μας, μόλις μεγαλώσουμε, θα το θέλαμε. Ωστόσο, δεν ήταν δύσκολη η διαδρομή των πέντε χιλιομέτρων, ήταν πολύ ωραία και το διασκεδάσαμε… ήταν κατηφόρα (γέλια)».
Στο ίδιο πλαίσιο βρέθηκε στον Αυθεντικό Μαραθώνιο και ο Γιού Χαν Του Τζος. Μάλιστα, ο Γιού είναι ένα 17χρονο παιδί από την Κίνα, το οποίο μένει στην Αθήνα τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια και είναι μαθητής στην Ελλάδα. Συμμετείχε για δεύτερη φορά και λατρεύει την αθλητική κουλτούρα του μαραθωνίου, ο οποίος έχει αναπαράγει τον ελληνικό αρχαίο αθλητισμό ανά τον κόσμο. Για αυτό και τον προτείνει σε… όλους! «Ο μαραθώνιος σε παρακινεί και σε εμψυχώνει, ειδικά ανθρώπους που θέλουν να συνεχίζουν να “στέκονται” στην ζωή τους. Δεν έχω πάει σε κανέναν άλλον μαραθώνιο στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι γίνονται σχεδόν παντού. Μονάχα σε αυτόν της Ελλάδας. Θα συνιστούσα στον κόσμο να τρέχει γιατί είναι σπουδαία εμπειρία και μπορείς να το κάνεις εκεί που είσαι, όπου και να είσαι. Σε κάνει να νιώθεις υγιής. Να είσαι υγιής! Συνιστώ στον κόσμο να το κάνει στα πέντε χιλιόμετρα και την επόμενη φορά στα δέκα. Εγώ θα το κάνω ξανά με χαρά. Τα 42 χιλιόμετρα ίσως να είναι για τους… επαγγελματίες, όχι για εμένα (γέλια)».
Από την ηλικία των 10 ετών, ο Λεν τρέχει στους δρόμους της Αθήνας. Ερχόμενος από την Κίνα και όντας μαθητής στην χώρα μας, ο 13χρονος νιώθει υπέροχα, αφού κάθε χρόνο γίνεται και… καλύτερος! «Έρχομαι με την ομάδα του σχολείου μου. Αισθάνομαι πολύ καλά που είμαι εδώ γιατί “έσπασα” το προσωπικό μου ρεκόρ, αυτό που είχα κάνει τις προηγούμενες φορές όταν έτρεξα και αποδεικνύω πως κάθε φορά μπορείς να είσαι και καλύτερος. Θα το κάνω ξανά τον επόμενο χρόνο».
Η αγωνιστική οπτική γωνία
Ο κόσμος που συμμετείχε ήταν αμέτρητος. Κάθε χρόνο και περισσότεροι. Περισσότεροι Έλληνες, περισσότεροι ξένοι, τουρίστες, επισκέπτες, αθλητές! Περισσότεροι άνθρωποι με αθλητικά και περισσότεροι με… αμαξίδια. Φέτος, ο 40ος μαραθώνιος της Αθήνας έτρεξε με το “Wheel of Change” (σ.σ. ο τροχός της αλλαγής) και πρόκειται για μικρή διαδρομή, πέντε και δέκα χιλιομέτρων (επιλογής), την οποία καλύπτουν άνθρωποι με αμαξίδια, με τους συνοδούς τους ή και χωρίς εκείνους. Ο Στράτος Αχλάδης έτρεξε και εκείνος με το αμαξίδιό του, όντας 46 ετών και έχοντας πάθος με τον αθλητισμό, μιας και είναι ιστιοπλόος! «Ήταν η πρώτη μου φορά σε μαραθώνιο. Έκανα τα πέντε χιλιόμετρα και ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία. Μου άρεσε και του χρόνου θα το κάνω ξανά. Δεν ξέρω αν θα επιλέξω να ακολουθήσω μια μεγαλύτερη απόσταση, αλλά ας κάνουμε την ίδια και του χρόνου και βλέπουμε (γέλια). Θα δούμε για τα δέκα χιλιόμετρα το 2025. Προσωπικά, προετοιμάζομαι για να μην έρθω και πιαστώ. Νιώθω χαρά που ολοκλήρωσα την διαδρομή και θέλω να πάω για το κάτι παραπάνω σιγά σιγά».
Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν το χόμπι τους να μην είναι το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, το βόλεϊ, το τένις και άλλα αθλήματα δημοφιλή και όχι. Υπάρχουν άτομα σαν τον Γιάννη Ζαμπετάκη όμως, τα οποία για να… ξεδώσουν τρέχουν! Κάθε Τρίτη και Πέμπτη θα τον δεις να κάνει το καθιερωμένο “δεκάρι” του και τρέχοντας στον μαραθώνιο για πρώτη φορά, σκέφτηκε πράγματα που ούτε θα φανταζόταν αν δεν έδινε και εκείνος το “παρών”. «Συμμετείχα στην απόσταση των 5 χιλιομέτρων. Άντεξα 20 λεπτά με ρυθμούς δυναμικού τζόκινγκ. Είναι η πρώτη μου φορά σε Μαραθώνιο αλλά τρέχω μέσα στην εβδομάδα. Κάθε Τρίτη και Πέμπτη κάνω δύο “δεκάρια”. Είναι το χόμπι μου, το πάθος μου, εκεί που ξεδίνω. Πολύ ωραία εμπειρία. Στόχος της ζωής μου είναι να τρέξω στα 42 χιλιόμετρα, στον αυθεντικό μαραθώνιο. Σκέφτηκα ότι είναι διαλογισμός μόλις ξεκίνησα να τρέχω στον μαραθώνιο. Δεν με απασχολεί ο πολύς κόσμος που βρέθηκε τριγύρω μου. Πιο πολύ με απασχολεί να τερματίσω και να το ευχαριστηθώ. Να φτάσω τον στόχο μου!».
Γάλλος αλλά… Έλληνας παγκόσμιος μαραθωνοδρόμος
Η αλήθεια είναι πως μιλώντας για τον Έρικ είναι σαν να μιλάμε αυτομάτως σε μία εντυπωσιακή… περσόνα. Ο Έρικ είναι Γάλλος και έχει παντρευτεί Ελληνίδα. Τρέχει από τότε που θυμάται τον εαυτό του και έχει πάει σε μαραθώνιους ανά τον κόσμο, με εκείνον της Αθήνας να του… κλέβει την καρδιά. Ωστόσο, ο φιλέλληνας μαραθωνοδρόμος, πλέον είναι… 72 ετών και η καρδούλα του ακόμη τον θέλει στην άθληση!
«Κάθε χρονιά βρίσκομαι στην Αθήνα, καθώς ταξιδεύω ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο μαραθώνιος της Αθήνας είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να περιγράψω. Έχω τρέξει σε αντίστοιχους μαραθώνιους στην Νέα Υόρκη, Παρίσι και στο Λονδίνο. Πιστεύω όμως, πως τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτόν εδώ. Μόνο και μόνο που τερματίζεις στο Καλλιμάρμαρο στάδιο αισθάνεσαι δέος. Στην Ελλάδα, τώρα μπαίνουν οι νέοι στην φιλοσοφία του μαραθωνίου. Παλιά ήταν μεγαλύτερες ηλικίες, σε σχέση με αυτά που έβλεπα στο εξωτερικό. Τώρα βλέπω πολλούς νέους. Εγώ πρέπει να ήμουν 11 χρονών όταν ξεκίνησα τις μεγάλες αποστάσεις. Σε μαραθώνιους τρέχω από τα 18, άρα έχω πολλά χρόνια».
Εθελοντισμός και… ευθύνη
Από διασώστες μέχρι σχολεία και από ελληνοαμερικανικά κολλέγια μέχρι τον προσκοπισμό. Όλοι οι καλοί χωράνε στον μαραθώνιο και ιδιαίτερα στον ελληνικό φιλόξενο. Ωστόσο, για να λειτουργήσει με αρμονία, οργάνωση και υπευθυνότητα χρειάζονται… πολλά ζευγάρια χέρια. Ο εθελοντισμός όμως, πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, με τα μέλη του στον μαραθώνιο να αυξάνονται κάθε χρόνο. Διασωστικές ομάδες, ειδικές αποστολές, σχολεία, πανεπιστήμια, προσκοπισμός, οδηγισμός, ναυτοπροσκοπισμός και λοιποί φορείς δίνουν την βοήθειά τους κάθε χρόνο για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Μάλιστα, η Σόφη Καλογεράκη, υπεύθυνη εθελοντισμού του αυθεντικού μαραθωνίου από τον ΣΕΓΑΣ, μας ανέφερε τόσο τον σκοπό, όσο και τον τρόπο που υλοποιούν τις ιδέες τους, αλλά και… ποιοι το κάνουν: «Εμείς δίνουμε γενικές πληροφορίες για τον μαραθώνιο, καθώς είμαστε υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ. Έχουμε ως σημείο αναφοράς την καλύτερη λειτουργία της εκδήλωσης. Άμα υπάρχει κάποιο θέμα με έναν αθλητή, εμείς προσπαθούμε να του προσφέρουμε ότι είναι δυνατόν από πλευράς εξυπηρέτησης. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει κάτι να κάνουμε, στο κενό μας χρόνο παραμένουμε στην τέντα, διότι υπάρχουν πολλές ώρες δράσης στο μαραθώνιο.
Ο Ερυθρός Σταυρός, σχολεία, πανεπιστήμια, ακόμα και έφεδροι αξιωματικοί των Ενόπλων δυνάμεων είναι εδώ για να βοηθήσουν στην εκδήλωση. Κάθε χρόνο, οι μονάδες του εθελοντισμού όλο και αυξάνονται, με την κυρία Βίλλυ Μπάκα να είναι η υπεύθυνη του προγράμματος. Εμείς φέτος έχουμε εθελοντές από ηλικίες 15 έως και 65, οπότε μπορείτε να καταλάβετε πόσο σπουδαίο είναι αυτό. Ο κόσμος καταλαβαίνει την σημασία του μαραθωνίου, με τον αριθμό των εθελοντών να είναι στους 3.800 φέτος. Πέρσι, είχαμε κάποιες εκατοντάδες λιγότερους, οπότε “αναβαθμιστήκαμε”».
Στο ίδιο έργο, πρωταγωνίστρια είναι και η Βέλη Αμαλιάδου, διασώστρια του Ερυθρού Σταυρού. Όντας πρώτη φορά “θεατής” από αυτή την θέση, είδε μερικά μικρά ατυχήματα να συμβαίνουν, αλλά ανυπομονούσε να βοηθήσει όσο τίποτε άλλο: «Είμαι εδώ για πρώτη φορά. Είναι η πρώτη μου εμπειρία, περίμενα με μεγάλη προσδοκία να συμμετέχω και να μπορέσω και εγώ να βοηθήσω στην άρτια διοργάνωση του μαραθωνίου. Θεωρώ πως προς το τέλος θα φανεί συγκεντρωτικά σαν εμπειρία, για να δω τι έχω αποκομίσει. Όλα κυλούν ευχάριστα, πάρα πολύ ωραία. Υπάρχουν μερικά μικρά ατυχήματα, τα οποία είναι αντιμετωπίσιμα. Δικαιολογούμε την παρουσία μας και τον ρόλο μας εδώ, κάνουμε ό,τι μπορούμε. Προσπαθούμε να εντοπίσουμε αν συμβαίνει κάπου – κάτι -, ούτως ώστε να βοηθήσουμε άμεσα. Διαφορετικά, παραμένουμε στους χώρους που έχουμε “σημαδέψει”, ανά ομάδες, για να είμαστε εύκολα εντοπίσιμοι σε άτομα που ίσως μας χρειάζονται».
Επιμέλεια: Γιώτα Κουφού, Γιάννης Ροζής, Γιώργος Γατής
Πηγη
