Η Μονή Αγίων Αγγέλων ήταν το όραμά της, ένα μοναστήρι που έγινε πραγματικότητα, δύο χρόνια μετά τον θάνατο της.
«Στη Λέρο έζησε 17 μήνες και πέθανε εδώ. Και έχει ταφεί στην Παναγία του κάστρου. Ήταν το τρελάδικο της Λέρου, που είχαμε γίνει διεθνώς ρεζίλι, κι έλεγε ‘εμένα εκεί θα με θάψετε με τους τρελούς’».
Η ζωή της
Η Αγία Γαβριηλία αφιέρωσε τη ζωή της στον άνθρωπο. Θεράπευε αρρώστους και προσέφερε τις υπηρεσίες της αφιλοκερδώς.
«Μπορούσε να δει 12 άτομα και να μην κουραστεί καθόλου».
Γεννημένη το 1897 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν το τελευταίο από τα τέσσερα παιδιά μιας εύπορης οικογένειας. Μια γυναίκα ιδιαίτερα καλλιεργημένη με σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
«Λίγο πριν τον ΒΠΠ πήγε στην Αγγλία να σπουδάσει ρεφλεξολογία. Δε λογάριαζε μπόμπες και έβγαινε και γιάτρευε και έκανε θεραπείες».
Όταν η Ζωή Λάσκαρη επισκεπτόταν τη γερόντισσα
Το 1947 θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα ανοίξει ένα ιατρείο στο Κολωνάκι. Ζούσε σε ένα ισόγειο στην οδό Μηδείας, ένα μικρό σπιτάκι στο οποίο καθημερινά συνέρρεε κόσμος για να τη συναντήσει, από πολύ φτωχούς ανθρώπους μέχρι αστέρες του θεάματος, όπως η Ζωή Λάσκαρη.
Η Αγία Γαβριηλία τους δεχόταν όλους. Τους άκουγε και τους απάλυνε τον πόνο. Όλοι έχουν να πουν για τις συμβουλές της γερόντισσας που ήταν πολύ μπροστά για την εποχή που έζησε και έξω από τα στενά όρια του συντηρητισμού.
«Του λέει ‘άστα ελεύθερα τα παιδιά σου’. Και σοκαρίστηκε και της λέει ‘να κάνουν αμαρτίες;’ Ναι ας κάνουν και αμαρτίες με αυτό ήθελε να πει ‘εμπιστεύσου τον Χριστό’».
Το έργο της στην Ινδία
Αν και προερχόμενη από εύπορη οικογένεια, η Αγία Γαβριηλία απαρνήθηκε τα υλικά αγαθά και τις ανέσεις και αφιέρωσε όλη της τη ζωή στη φιλανθρωπία.
Αυτή θα την οδηγήσει στην Ινδία και μάλιστα σε ηλικία 60 ετών. Ταξίδεψε χωρίς χρήματα πάνω της.
«Δεν τα χρειάζομαι είπε, έχω πίστη στον Θεό».
Έζησε 5 ολόκληρα χρόνια εκεί, υπηρετώντας σε ένα λεπροκομείο και κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή τις καρδιές των ανθρώπων.
«Τον είχε χαϊδέψει τον λεπρό. Τον είχε αγγίξει. Κι έμεινε η φράση ‘άγγιξε τους ανέγγιχτους’».
Η Αγία Γαβριηλία δεν κόλλησε ποτέ λέπρα. Πάντα κουβαλούσε μαζί της το Ευαγγέλιο, το «βαγγελάκι» όπως το έλεγε, με τους Ινδούς να την αποκαλούν αδελφή Λίλα.
«(Οι Ινδοί) στα παιδιά τους έδιναν ελληνικά ονόματα. Είχε ένα τραπεζάκι γεμάτο γράμματα. Είδα μια φορά μια φωτογραφία ότι ‘σου στέλνουμε τη φωτογραφία του Σωκράτη μας’ από μια οικογένεια Ινδών. Είχε γνωρίσει την Ίντιρα Γκάντι, τον Γκάντι, τη Μητέρα Τερέζα».
Συναντώντας αυτές τις εμβληματικές προσωπικότητες από κοντά, η Αγία Γαβριηλία δεν παρέκκλινε ποτέ από τον δρόμο της και τα πιστεύω της.
«Μια φορά σε ένα βουνό των Ινδιών πήγα πολύ μακριά για να βρω ένα σοφό γεροντάκι. Μου είχαν πει ότι προπαντός δε δέχεται γυναίκες. Κι εγώ λοιπόν τότε λέω πες του ‘δεν είμαι γυναίκα. Είμαι μια ψυχή’», έχει πει η ίδια σε συνέντευξή της.
Εκοιμήθη σε ηλικία 95 ετών σε ένα δωματιάκι στη Λέρο. 31 χρόνια μετά τον θάνατό της αγιοκατάχθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
«Ήταν ένα παιδί η Γερόντισσα»
Ο εφημέριος Ιεράς Μητροπόλεως Λέρου Δαμασκηνός μίλησε στο LIVE NEWS για την Αγία Γαβριηλία.
«Όταν ήρθε η Γερόντισσα εδώ, ήταν ένα μήνα πριν τη χειροτονία μου. Τη γνώρισα πολύ λίγο αλλά ήταν αρκετό για να κατάλαβα πως ήταν κάτι ξεχωριστό. Η αγιότητα ευωδιάζει. Ήταν ένας απλός άνθρωπος που δεν ξεχώριζε κανέναν, ό,τι και να ήσουν. Ήταν ένα παιδί η Γερόντισσα».
Πηγή
