«Έχουμε κάνει κάποια βήματα αλλά ανά διαστήματα μας δίνουν μια γερή κλωτσιά και μας ξαναπετάνε στο μηδέν».
«Δεν είναι σαν να έχουν περάσει 2 χρόνια, εγώ ζω την πρώτη στιγμή που είδα τι έχει συμβεί και είναι σαν να έχει διασταλεί εκείνη η στιγμή και εγώ να ζω μέσα σε αυτήν δύο χρόνια. Από εκείνη τη μέρα κοιμάμαι και ξυπνάω με μόνο σκοπό, τη δικαίωση των ανθρώπων μας».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Τα συναισθήματά μου τα κάνω λίγο στην άκρη, παρόλα αυτά, τα συναισθήματα τα πιο καθαρά όπως είναι ο θυμός που κάθε μέρα γιγαντώνεται, η αίσθηση αδικίας, η θλίψη, αυτά δεν τα κάνω στην άκρη, τα βιώνω και κάθε μέρα γίνονται μεγαλύτερα».
«Ήμουν σίγουρος ότι η μητέρα μου είχε πεθάνει ενώ ακόμα δεν είχε βγει κάτι στη δημοσιότητα. Δεν την αποχαιρέτησα, κλειστό φέρετρο παρέλαβα», λέει ο ίδιος, σημειώνοντας:
«Έγκλημα είναι. Και δεν είναι ένα έγκλημα. Η συγκάλυψή του είναι ένα δεύτερο έγκλημα και η επίθεση στο πρόσωπό μας είναι ένα τρίτο έγκλημα».
«Στοχοποιηθήκαμε γιατί δεν τους έχει μείνει κάτι άλλο, γιατί βγήκαμε όλοι μπροστά με αξιοπρέπεια να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, λέμε την αλήθεια και όσο πιο πολύ στριμώχνονται δεν έχουν κάτι άλλο μετά. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να τους στείλουν απέναντί μας και να κάνουν επίθεση στις προσωπικότητές μας», συμπληρώνει.
«Οι συγγενείς έχουμε κάνει τεράστιο αγώνα», καταλήγει.
Πηγή
