Η βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος μίλησε για την καριέρα της και την καμπάνια που τρέχει εδώ και χρόνια, «Ένα στα Πέντε» τον τερματισμό της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης.
Η καμπάνια «Ένα στα Πέντε»
«Έχω ξεκινήσει ως συντονίστρια του προγράμματος ‘ένα στα πέντε’ για τον τερματισμό της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης από το 2013. Έχουμε πραγματοποιήσει πάνω από 850 δράσεις σε όλη την Ελλάδα ώστε τα μηνύματα του προγράμματος να μπουν σε κάθε σπίτι και να ευαισθητοποιήσουμε τους γονείς. Στη σεξουαλική παιδική κακοποίηση οι δράστες είναι από το κοντινό περιβάλλον.
»Όταν ένα παιδί είναι μικρό, δεν μπορεί να καταλάβει ποτέ κάτι αν είναι σωστό ή λάθος. Ο χρυσός ‘κανόνας του εσωρούχου’ διδάσκει στα παιδιά ότι δεν πρέπει να επιτρέπουν σε κανέναν να τα αγγίζει στην περιοχή, η οποία καλύπτεται από το εσώρουχο. Στα παιδιά μαθαίνουν ότι το σώμα τους, τους ανήκει. Μπορεί κάποιος ακόμα κι αν βρίσκεται στο οικείο περιβάλλον να τα βλάψει, για αυτό δικαιούνται να βάζουν όρια».
Όπως λέει η βουλευτής:
«Παρουσιάζουμε όλα τα τεχνάσματα του δράστη, που είναι τα δώρα, τα μυστικά και ότι προσπαθεί να απομονώσει το παιδί για να βρεθεί μονός μαζί του. Σχεδόν κάθε φορά μετά το τέλος μιας εκδήλωσης, θα με πλησιάσει μια μαμά να μου πει πως υποψιάζεται ότι το παιδί της βιώνει σεξουαλική κακοποίηση.
Τα βιβλία
»Όταν προσφέραμε το παραμυθάκι ‘Η Κίκο και το χέρι’, μαμάδες έκαναν πίσω, από φόβο μην στιγματιστεί η οικογένειά τους. Το σημαντικότερο είναι όταν το παιδί δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση, πρώτα να πει όχι, να απομακρυνθεί και να ενημερώσει έναν άνθρωπο που εμπιστεύεται».
Η βουλευτής συνεχίζει τις δράσεις απέναντι στην παιδική σεξουαλική κακοποίηση με νέα παραμύθια που διδάσκουν στα απιδιά πώς να προστατεύουν τους εαυτούς τους.
«Στο παραμύθι ‘η δύναμη της Βερονίκης’, η Βερονίκη είναι αθλήτρια σε αναπηρικό αμαξιού. Όταν δέχεται σεξουαλική παρενόχληση στον αθλητικό χώρο, θα επιλέξει να το πει στους φίλους της και μαζί να απευθυνθούν σε αστυνομικό τμήμα. Θέλουμε το παιδί να έχει διέξοδο. Στην Ελλάδα, το 16% των παιδιών πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και μόλις 2% αυτών απευθύνονται σε αστυνομικές ή εισαγγελικές αρχές».
Όσο για τον ρόλο των γονέων;
«Ο θύτης πρέπει να απομακρυνθεί από τα παιδιά. Έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης ώστε να σπάσουμε τη σιωπή. Το παιδί για να βοηθηθεί, θα πρέπει να πάρει ειδική υποστήριξη. Μπορούμε να κουβεντιάσουμε με το παιδί, αλλά απαγορεύεται να ρωτήσουμε ‘γιατί έγινε’».
Πηγή
