Επιστρέφει εκεί όπου ο χρόνος «πάγωσε», στον τόπο του διπλού φονικού. Η Αμαλία Τομαρά, ανιψιά του ιδιοκτήτη του κάμπινγκ στη Φοινικούντα που δολοφονήθηκε το βράδυ της Κυριακής 5 Οκτωβρίου, βρέθηκε με το εξωτερικό συνεργείο ερευνών του «Τούνελ» στον χώρο όπου γράφτηκε η τραγωδία.
Στον τόπο του διπλού φονικού
Με φωνή φορτισμένη, δείχνει σημεία που γνωρίζει καλά. Σημεία που, όπως υποστηρίζει, θα μπορούσαν να κρύβουν απαντήσεις ή ακόμη και το όπλο του εγκλήματος.
Στην είσοδο του κάμπινγκ, πάνω στην πόρτα, δύο ανθοδέσμες. Εκείνες που είχε αφήσει η ίδια την επόμενη μέρα του φονικού. Μία για τον θείο της και μία για τον επιστάτη.
«Είναι η πρώτη φορά που επιστρέφω εδώ μετά από εκείνη τη νύχτα. Είμαι πάρα πολύ ταραγμένη, πάρα πολύ στεναχωρημένη. Εδώ έχω μεγαλώσει από πολύ μικρή. Δεν λεγόταν Άμμος τότε, αλλά Λούτσαινα. Ο Κώστας, λόγω της διαφοράς ηλικίας, πάντα με πρόσεχε. Φτιάχναμε καλύβες από καλάμια», λέει προσπαθώντας να συγκρατήσει τη συγκίνησή της.
Στη ρεσεψιόν του κάμπινγκ, τον χώρο του μαρτυρίου των δύο αγαπημένων της προσώπων, δηλώνει πεπεισμένη πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
«Δεν βρέθηκαν εκεί οι δράστες συμπωματικά. Κάποιος τους ειδοποίησε για να έρθουν. Ούτε η μέρα διαλέχτηκε τυχαία. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, ο κόσμος ήταν μέσα στις σκηνές του. Ένας άλλος χώρος που έπρεπε να είχε ερευνηθεί είναι η σοφίτα. Τα προηγούμενα χρόνια ο Κώστας κοιμόταν κάποια βράδια εκεί. Εκεί επάνω υπήρχε και το χρηματοκιβώτιο με τα χρήματα του κάμπινγκ».
Η κάμερα του «Τούνελ» καταγράφει ένα κενό στον φράχτη. Ένα πέρασμα από το οποίο, όπως φαίνεται, κάποιος θα μπορούσε να εισέλθει ανενόχλητος και να φτάσει απευθείας στη ρεσεψιόν χωρίς να χρησιμοποιήσει την κεντρική είσοδο.
Σε άλλο σημείο του κάμπινγκ, μία μεγάλη έκταση με ποτάμι και καλαμιές συνορεύει με οικόπεδο σε απόσταση μόλις πέντε έως δέκα μέτρων. Ένα μέρος που, όπως επισημαίνει, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να εξαφανιστεί το όπλο μέσα στη νύχτα.
Προχωρώντας βαθύτερα στον χώρο, η έρευνα φτάνει σε μία τεράστια περιοχή όπου βρίσκονται 40 έως 50 εγκαταλελειμμένα τροχόσπιτα. Οι ιδιοκτήτες τους ζουν στο εξωτερικό.
«Αυτά δεν έχουν ερευνηθεί καθόλου. Έπρεπε να είχαν ελεγχθεί από την επόμενη κιόλας μέρα. Είναι ένα από τα βασικά μας αιτήματα. Η Αστυνομία έψαξε μία έκταση 40 στρεμμάτων μέσα σε μία ώρα. Το θεωρώ αδύνατο να ελέγχθηκαν όλα. Κοιτάξτε πόσα τροχόσπιτα υπάρχουν εδώ. Εξίσου σημαντικό είναι και το πηγάδι», λέει και σταματά για λίγο.
«Συγκινούμαι κάθε φορά που το βλέπω. Από εδώ βγάζαμε νερό με τον Κώστα για να ταΐζουμε τα ζώα. Αυτό έπρεπε να είναι το πρώτο σημείο που θα ελεγχόταν. Είναι απαράδεκτο που δεν έγινε. Δεν έχει ερευνηθεί ούτε η αποθήκη του πετρελαίου, ούτε οι υπόλοιπες αποθήκες με τον εξοπλισμό του κάμπινγκ».
Η έρευνα του «Τούνελ»
Μετά την ολοκλήρωση της επιτόπιας έρευνας, η κάμερα της εκπομπής και η ανιψιά του θύματος βρίσκονται έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Πύλου. Η Αμαλία, εμφανώς φορτισμένη, μιλά για την στοχοποίηση του ανήλικου γιου της.
«Την επόμενη κιόλας μέρα βρεθήκαμε εδώ. Πήραν τον γιο μου μακριά από εμένα και τον ανέκριναν για ώρες ως ύποπτο, με βάση περιγραφή που είχε δώσει ο ξάδερφός μου. Το παιδί μέχρι σήμερα παρακολουθείται από ψυχολόγο – ψυχίατρο. Έχει επηρεαστεί η ζωή του, το σχολείο του. Έχω καταθέσει μηνύσεις και θα ακολουθήσουν κι άλλες σε όποιον έχει πει ή διαδώσει κάτι για το παιδί μου».
Αναφερόμενη στην στάση του ξαδέρφου της, περιγράφει στιγμές που, όπως λέει, δεν μπορεί να ξεχάσει.
«Όταν με είδε μετά το φονικό, με πλησίασε και με φίλησε. Ο καιρός ήταν φρικτός. Εγώ έπεσα κάτω στις λάσπες και φώναζα ‘Κώστα, Κώστα’. Εκείνος ήταν ατάραχος. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Μου είπε με μία φωνή που δεν είχα ξανακούσει ‘εγώ είμαι εδώ τώρα’. Μου επέτρεψε να πλησιάσω τον χώρο για λίγα λεπτά, μετά από δύο – τρεις ημέρες, και μου έλεγε ότι δεν χρειαζόταν να ξαναπάω γιατί θα έκλειναν το κάμπινγκ», καταλήγει.
Πηγή
