«Στο πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι, μας υποδέχτηκαν με κάτι σαν σκόνη, την έβαλαν στο μέτωπο και μας τύλιξαν με ένα πανωφόρι»
Πώς προέκυψε η μεταγραφή σου εκεί;
«Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από έναν Ινδό μάνατζερ, ο οποίος είχε τις επαφές και γνωρίζει πολύ υψηλά στελέχη αρκετών ομάδων του Ινδικού πρωταθλήματος, κι έτσι βρέθηκα εδώ»
Είχες παρακολουθήσει ποτέ το πρωτάθλημα πριν πας εκεί;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ το ινδικό πρωτάθλημα. Έβλεπα κάτι από μόνο όταν ανέβαζε κάποιο βίντεο ο Διαμαντάκος στα Social media».
Ποιες διαφορές εντοπίζεις σε αυτό το πρωτάθλημα σε σχέση με τα προηγούμενα που έχεις αγωνιστεί; Υπάρχει κάτι που σε έχει δυσκολέψει;
«Το πρωτάθλημα εδώ είναι δύσκολο αλλά και πολύ διαφορετικό από το ελληνικό. Ίσως στους παίκτες να λείπει η εμπειρία και η ποδοσφαιρική ευφυΐα που βλέπουμε συχνά στην Ευρώπη, αλλά σίγουρα έχουν αρκετό ταλέντο και είναι ικανοί να τρέχουν πολύ, ειδικά σε τόσο αντίξοες συνθήκες, όπως η τρομερή ζέστη».
Έχεις παίξει σε μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα που ο κόσμος είναι κοντά στους παίκτες, στην Ινδία ποιες είναι οι σχέσεις με τους οπαδούς;
«Είναι πραγματική γιορτή για τους φιλάθλους να δουν από κοντά τους ποδοσφαιριστές και να φωνάξουν για την αγαπημένη τους ομάδα. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο είναι καταπληκτική. Σε ορισμένα γήπεδα μαζεύονται 35-40 χιλιάδες άνθρωποι, δημιουργώντας πολύ δυνατές έδρες. Ανυπομονώ να νιώσω ξανά αυτό το συναίσθημα και να παίξω μπροστά σε τόσο ενθουσιώδες κοινό».
Ποιες πολιτισμικές διαφορές παρατηρείς ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ινδία;
«Πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ινδία σίγουρα υπάρχουν, αλλά δεν έχω επισκεφτεί πολλά μέρη ώστε να μπορώ να πω ακριβώς ποιες είναι. Όταν κατεβαίνεις από το αεροπλάνο, νιώθεις σαν να μην μπορείς να αναπνεύσεις, καθώς υπάρχει πολλή ζέστη, αλλά κυρίως περισσότερη υγρασία στο κλίμα. Την περίοδο που διανύουμε είναι το τέλος των μουσώνων. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μπορεί να βγεις έξω και να έχει 35 βαθμούς Κελσίου, και μέσα σε πέντε λεπτά να ξεκινήσει ασταμάτητη βροχή για μια ολόκληρη ημέρα, πλημμυρίζοντας τα πάντα. Στις περισσότερες μετακινήσεις χρησιμοποιούμε τα τρίκυκλα, τα γνωστά “τουκ-τουκ”, καθώς είναι πιο γρήγορα λόγω της αυξημένης κίνησης στους δρόμους. Όταν πιάνει βροχή, προσπαθούμε να καθόμαστε στη μέση του οχήματος για να μην βρεχόμαστε!».
Ποιες παραδόσεις ή συνήθειες της ινδικής κουλτούρας σε εντυπωσιάζουν περισσότερο;
«Κάθε δύο εβδομάδες περίπου, έχουν μια διαφορετική γιορτή. Βγαίνουν στους δρόμους με τύμπανα, και ακολουθούν διάφορα έθιμα ανάλογα με τη θρησκεία τους. Για παράδειγμα, μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο για το πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι, μας υποδέχτηκαν με κάτι σαν σκόνη, την οποία μας έβαλαν στο μέτωπο, και μας τύλιξαν με ένα είδος πανωφοριού, το οποίο δεν γνωρίζω πώς ακριβώς ονομάζεται».
Τι σου λείπει περισσότερο από την καθημερινότητα σου στην Ελλάδα;
«Αυτό που μου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα είναι η οικογένειά μου, γιατί τόσα χρόνια που είμαστε μαζί, είναι η πρώτη φορά που αποχωριζόμαστε ο ένας από τον άλλον. Είναι αρκετά δύσκολο, ιδιαίτερα για τα δύο μου παιδιά, που αναγκαστικά έπρεπε να μείνουν στην Ελλάδα λόγω του σχολείου τους».
Πώς διαχειρίζεσαι τη γλώσσα και την επικοινωνία με τους ντόπιους;
«Η επικοινωνία είναι πολύ εύκολη, καθώς σχεδόν όλοι μιλούν αγγλικά, οπότε δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα μέχρι τώρα. Η ομάδα είναι πολύ οργανωμένη και μας βοηθάει πολύ ώστε να προσαρμόζεται εύκολα ένας νέος παίκτης. Γι’ αυτό και εγώ δεν άργησα να προσαρμοστώ στον τρόπο ζωής τους, με εξαίρεση τα φαγητά, που είναι αρκετά πικάντικα. Συχνά τρώμε σχεδόν τα ίδια πράγματα, όπως ρύζι, μακαρόνια, κοτόπουλο, ξανά και ξανά».
