Νίκος Νικολόπουλος: Οι καιροί απαιτούν δράση και ηγεσία με όραμα και αποφασιστικότητα.

Οι καιροί απαιτούν δράση και ηγεσία με όραμα και αποφασιστικότητα. Η ιστορία θα κρίνει την επιλογή μας: αν θα παραμείνουμε στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα ή αν θα αγωνιστούμε για την αλλαγή που χρειαζόμαστε και αξίζουμε. Η ευθύνη είναι δική μας.

Άρθρο του Νίκου Νικολόπουλου, πρώην υπουργού – βουλευτή
και προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος

Το άγχος είναι πλέον καθημερινή πραγματικότητα, η θλίψη είναι διάχυτη στην κοινωνία. Έχει χαθεί η χαρά και ο αυθορμητισμός. Ο λαός ζει με τον φόβο και τη θλίψη, χωρίς να μπορεί να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο. Οι πολιτικές των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων έχουν εγκλωβίσει τον λαό σε ένα σύστημα που λειτουργεί για τους λίγους, αφήνοντας τους υπόλοιπους να παλεύουν για τα ψίχουλα.

Ζούμε το στάδιο της κατάπτωσης και της παρακμής που έφεραν τα μνημόνια. Το πρώτο στάδιο ήταν η εφιαλτική δεκαετία όπου κυβέρνησαν χωριστά και μαζί… Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Καρατζαφέρης, Τσίπρας, Καμμένος. Η χώρα έχασε την παραγωγική της βάση, το ένα τέταρτο του εθνικού της εισοδήματος, και πέντε γενιές νέων ανθρώπων. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, τίποτε άλλο δεν έχει να προσθέσει κανείς. Το χειρότερο είναι αυτό που δεν μετριέται.

Και το δράμα συνεχίζεται με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία αδιαφορεί πλήρως και το δείχνει καθημερινά, μη κάνοντας κάτι ούτε καν για τη μείωση ή τη σταθεροποίηση του κόστους ζωής στην Ελλάδα και τον περιορισμό της λεηλασίας από τους ισχυρούς.

Η κοινωνική ανισότητα στην πενταετία του Μητσοτάκη μεγαλώνει, και η πλειοψηφία των ανθρώπων αγωνίζεται για τα βασικά, ενώ μια μικρή μειοψηφία ευημερεί. Η πατρίδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα διαμοιράζονται ανάμεσα σε ισχυρούς και λιγότερο ισχυρούς και προσφέρονται δεμένα χειροπόδαρα, καθιστώντας το κράτος προτεκτοράτο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει επανεκκίνηση με αυτές τις συνθήκες, με αυτές τις εθνομηδενιστικές και ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν τον λαό στον Καιάδα και το κυβερνητικό κόμμα στο 22,2%! Ο πρωθυπουργός οδεύει ολοταχώς προς τη συντριβή, και μάλιστα χωρίς να έχει αντίπαλο! Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική που ο λαός, όταν ρωτάται “ποιος είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός;”, απαντά “κανένας!”.

Είναι αναμενόμενο, σε αυτήν την καταφανώς ψυχοφθόρα διαδικασία, να έχει τόσο λίγη σημασία ποιος πρόεδρος κόμματος αρέσει περισσότερο, από τη στιγμή που όλοι τους εφαρμόζουν πιστά την ίδια μνημονιακή οικονομική πολιτική. Η νέα σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που δημιούργησαν οι πολιτικές τους είναι γεμάτη αδιέξοδα, οικονομική πίεση και απογοήτευση, που μοιραία οδηγεί το 48% του ελληνικού λαού να “προτιμά” για πρωθυπουργό τον “ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ”, όπως φάνηκε στην πρώτη φθινοπωρινή δημοσκόπηση (δημοσκόπηση της Interview για την Politic).

Η καθημερινότητα έχει γίνει ένας δύσκολος αγώνας. Και το χειρότερο από όλα είναι το συναίσθημα ταπείνωσης.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είναι παγιδευμένοι και νιώθουν ότι βρίσκονται σε μια χώρα που τους στραγγίζει καθημερινά, χωρίς να υπάρχει κανένα φως στον ορίζοντα.

Μετά ταύτα, είναι σαφές γιατί ο τόπος δείχνει σχεδόν ακυβέρνητος και γιατί ο ελληνικός λαός αναζητά ηγεσία.

Δυστυχώς, τα ερωτήματα και οι αμφισβητήσεις όσον αφορά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Μητσοτάκη μεγαλώνουν καθημερινά. Οι αποφάσεις του σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης πολιτικής, ειδικά στα ελληνοτουρκικά, είναι αμφίβολες. Η φοβική κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχωρεί πανικόβλητη στα θέλω της Τουρκίας, η οποία ξαναβρίσκει modus vivendi με τις ΗΠΑ, εξασφαλίζει την προμήθεια F-35 και άλλων αεροσκαφών, ενισχύοντας τις επεμβατικές της δυνατότητες, και ταυτόχρονα αναθερμαίνει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο ενώ δημιουργεί και μια μόνιμη αεροναυτική βάση στη Λιβύη.

Αντί η κυβέρνηση να φροντίζει να επικρατούν ήρεμα νερά και να σέβεται το μνημόνιο φιλίας, μετατρέπεται σε νταβατζή, δημιουργώντας προβλήματα ακόμα και στην υλοποίηση των σχεδίων ενεργειακής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου.

Οι εξελίξεις αυτές αποδυναμώνουν το αφήγημα και το στρατηγικό δόγμα Μητσοτάκη ότι “είμαστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας”. Ως εκ τούτου, λένε στον κόσμο “γυρίστε πλευρό και κοιμηθείτε ήσυχοι…”.

Η αποστροφή που σημειώθηκε στις Ευρωεκλογές μετατρέπεται σε κύμα δυσαρέσκειας που καθημερινά μεγαλώνει στα λαϊκά στρώματα, από την παρατεταμένη ακρίβεια και τις υποχωρήσεις που γίνονται στα εξωτερικά θέματα και στο μεταναστευτικό, ενώ η θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων έφερε διάσταση και ακολούθως διαζύγιο με τη βάση της ιστορικής Καραμανλικής κεντροδεξιάς.

Τα επιτεύγματα της πενταετούς διακυβέρνησης είναι απογοητευτικά και συνοψίζονται στις εξής λίγες γραμμές: ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας, κακοπληρωμένες, αδηφάγος πολυδιάστατη ακρίβεια που δεν αντιμετωπίστηκε, δημόσια υγεία υπό κατάρρευση και δημόσια παιδεία σε κακή κατάσταση. Το εισόδημα των πολιτών, με την ακρίβεια, την έμμεση φορολογία και την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, μειώνεται.

Η καθημερινότητα έχει γίνει αβίωτη και έχει μετατραπεί σε έναν αδιάκοπο αγώνα επιβίωσης. Μια αγχωτική βιοπάλη με λιγοστά χρήματα, που δεν φτάνουν ποτέ. Παρά τις προσπάθειες να υπολογίζουμε και το ένα ευρώ, ο μήνας δεν “βγαίνει”. Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν υπάρχει διέξοδος. Οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι, η ακρίβεια καλπάζει, και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο.

Ο λαός δεν μπορεί να ονειρευτεί το μέλλον. Δεν μας αξίζει αυτή η κατάσταση. Δεν μας αξίζει να ζούμε με το άγχος, χωρίς καμία προοπτική για κάτι καλύτερο. Η χώρα χρειάζεται αλλαγές, ριζικές αλλαγές με γνώμονα την κοινωνική ευημερία και κανόνα την κοινωνική δικαιοσύνη.

Θα παραμείνουμε άβουλοι και μοιραίοι να βιώσουμε την επερχόμενη συμφορά, παριστάνοντας τους τυφλούς, τους κωφούς ή τους ανόητους που δεν τους συνταράζει ούτε η βουή των επερχόμενων γεγονότων; Τα αδιέξοδα στα ελληνοτουρκικά και η ασφυξία στα οικονομικά δεν μπορεί παρά σύντομα να αναδείξουν ικανά πρόσωπα και ρωμαλέες πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν την εθνική και κοινωνική αντιπολίτευση, η οποία θα παλέψει για να ανατρέψει το καθεστώς των υπηρετών της παρακμής, ώστε να μπορέσουμε να ξαναζήσουμε με προσωπική και εθνική αξιοπρέπεια.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ηγεσία που θα προτάξει το εθνικό συμφέρον και θα δώσει προτεραιότητα στην ανακούφιση του λαού από την οικονομική ασφυξία και την κοινωνική ανισότητα. Χρειαζόμαστε πολιτικές δυνάμεις που θα είναι αποφασισμένες να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, στην ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη δημιουργία θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς απολαβές και στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Απαιτείται μια νέα στρατηγική στα εθνικά θέματα, που θα διασφαλίσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και θα ενισχύσει τη θέση της Ελλάδας στον διεθνή χώρο, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που θίγουν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με την πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης.

Ο ελληνικός λαός αξίζει μια καλύτερη ζωή, μια ζωή με αξιοπρέπεια, ασφάλεια και ευκαιρίες για όλους.
Είναι καιρός να απαλλαγούμε από τις πολιτικές και τα πρόσωπα που μας οδήγησαν στην παρακμή και να στραφούμε σε μια νέα εποχή ελπίδας και αναγέννησης.

Ο λαός θα πρέπει να διεκδικήσει την αλλαγή, με αποφασιστικότητα και ενότητα. Είναι στο χέρι μας να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο.

Οι καιροί απαιτούν δράση και ηγεσία με όραμα και αποφασιστικότητα.

Η ιστορία θα κρίνει την επιλογή μας: αν θα παραμείνουμε στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα ή αν θα αγωνιστούμε για την αλλαγή που χρειαζόμαστε και αξίζουμε. Η ευθύνη είναι δική μας.

Για άρθρα που αναδημοσιεύονται και αναγράφεται η πηγή τους δεν φέρουμε καμμία ευθύνη, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.