Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με τ’ αγωνιστικά τεκταινόμενα, αλλά με την “κατάρα” των ανθρώπων, που κάθονται στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας, αφού τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ο εκλέκτορας της “γαλανόλευκης” έχει πολλή πίεση στις πλάτες του κι αυτό αποτυπώνεται στα αποτελέσματα.
Δεν θα ταξιδέψουμε πολύ μακριά στο χρόνο, όμως ενδεικτικά θ’ αναφέρουμε πως ο πρώτος προπονητής, που κατέκτησε μετάλλιο με την Εθνική Ελλάδας ήταν ο Γιώργος Καρατζόπουλος το μακρινό 1949 στο Ευρωμπάσκετ της Αιγύπτου, όπου τότε συμμετείχαν εφτά χώρες. Πολλές μεγάλες μορφές έχουν πάρει το “πηδάλιο” της αγαπημένης ομάδας όλων των Ελλήνων, όπως είναι ο “πατριάρχης” Φαίδων Ματθαίου (1961, 1969 και 1971), ο πιστός στρατιώτης Μάκης Δενδρινός (1995) και ο “Νουρέγιεφ” Κώστας Πετρόπουλος, οι οποίοι ναι μεν δεν ανέβηκαν στο βάθρο, όμως έδωσαν όλη τους την ενέργεια στις υπηρεσίες του ελληνικού μπάσκετ.
Οι άτυχοι Ιωαννίδης και Κατσικάρης
Ο επιθετικός προσδιορισμός φράση ταιριάζει γάντι στον Γιάννη Ιωαννίδη, που ζούσε και ανέπνεε για την Εθνική Ελλάδας, όμως δεν μπόρεσε να φέρει μία μεγάλη διάκριση στη χώρα μας, αν και προετοίμασε το έδαφος για τις επιτυχίες του 2005 και του 2006. Στο Ευρωμπάσκετ του 2003 στη Σουηδία η “γαλανόλευκη” ήταν φαβορί για μετάλλιο, όμως στον κρίσιμο προημιτελικό με την Ιταλία παίκτες όπως ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης, ήταν άγουροι και δεν διέθεταν το στάτους των επόμενων ετών. Όλη η χώρα είχε στενοχωρηθεί για τον αποκλεισμό, όμως κάθε αποτυχία, είναι βήμα προς την επιτυχία.
Ίδια μοίρα είχε και η θητεία του Φώτη Κατσικάρη σαν ομοσπονδιακός προπονητής, καθώς μπορεί οι απουσίες στο Μουντομπάσκετ του 2014 και στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 2016 να ήταν τρανταχτές, όμως στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γαλλίας, η πρόκριση στην τετράδα χάθηκε για μικρές λεπτομέρειες, ή αν θέλετε από το μεγαλείο το Πάου Γκασόλ (αναδείχτηκε MVP εκείνης της διοργάνωσης) και της πανίσχυρης Εθνικής Ισπανίας. Το 73-71 μας πόνεσε πολύ και δυστυχώς στο κύκνειο άσμα των Βασίλη Σπανούλη και Νίκου Ζήση, η Ελλάδα τερμάτισε πέμπτη στη Γηραιά Ήπειρο, μένοντας ξανά εκτός μεταλλίων.
Στη ζωή όπως και στον επαγγελματικά αθλητισμό απαραίτητο συστατικό είναι και η τύχη κι αμφότεροι οι προπονητές, δεν την είχαν…
Ο “Δράκος” και η «εκκρεμότητα» του Ολυμπιακού Μεταλλίου
Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ότι και να γράψει κανείς θα είναι φτωχό σε σχέση με τ’ αγωνιστικά του ανδραγαθήματα με την “επίσημη αγαπημένη” εντός κι εκτός παρκέ. Έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1987, ασημένιο το 1989 στην ίδια διοργάνωση, ενώ σαν προπονητής, ανέβασε την Ελλάδα στο Έβερεστ του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ το 2005 στο Βελιγράδι, ενώ την επόμενη σεζόν έκανε ματ στον Μάικ Σιζέφσκι και τους Αμερικανούς στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα (101-95), κατακτώντας εν τέλει τη δεύτερη θέση στον κόσμο. Θυμίζουμε πως ο Γιαννάκης είχε διατελέσει ομοσπονδιακός και τη διετία 1997-1998 (Ευρωμπάσκετ Ισπανίας και Μουντομπάσκετ Αθήνας), οδηγώντας τη χώρα μας στα ημιτελικά, όμως το εμπόδιο της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, αποδείχτηκε ανυπέρβλητο.
Το μόνο που έχει μείνει σαν ψεγάδι κι ίσως απωθημένο στον Γιαννάκη, είναι η κατάκτηση ενός Ολυμπιακού μεταλλίου, αφού το 2004 και το 2008 η παρέα του Μάνου Τζινόμπιλι μας έφραξε το δρόμο προς το βάθρο. Ο διεθνής ανταγωνισμός ήταν τεράστιος και κάπου εκεί, η δεύτερη χρυσή εποχή της Ελλάδας στην καλαθοσφαίριση ήταν υπαρκτή, αφού πάλευε σε όλα τα τουρνουά για την κατάκτηση μεταλλίων.
Ο χάλκινος Καζλάουσκας και η “κατάρα” της οχτάδας δεν λέει να σπάσει
Το 2009 ήταν η τελευταία φορά, που κατακτήσαμε σε επίπεδο Ανδρών μετάλλιο, κάτι που μας πονάει άπαντες. Το ρόστερ εκείνης της ομάδας είχε για σημαιοφόρο τον Βασίλη Σπανούλη και παραστάτες τους Ζήση, Μπουρούση και Φώτση. Ο Γιόνας Καζλάουσκας στηρίχτηκε σε λίγους παίκτες, πήρε βοήθεια από ρολίστες (Πρίντεζης, Καλάθης, Περπέρογλου και Σχορτσιανίτης) και τελικά αυτή η Εθνική Ελλάδας, ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου, αν και δεν διέθετε το περισσότερο ταλέντο στη διοργάνωση, όμως ήξερε πότε έπρεπε να τα δώσει όλα για να πετύχει τον στόχο της, ενώ διέθετε κι έναν αθλητή, που τότε βρισκόταν στα prime του.
Από εκεί και πέρα στο Παγκόσμιο του 2010, αν και θεωρητικά πήγαμε στην Τουρκία με ρόστερ, που φόβιζε πολλές ομάδες, ο Καζλάουσκας μάλλον μπερδεύτηκε με τη συνύπαρξη, τόσο σπουδαίων παικτών και η Εθνική δεν μπήκε καν στην οχτάδα του τουρνουά, αφού αποκλείστηκε από τον κακό της δαίμονα Ισπανία.
Την επόμενη διετία ο Ηλίας Ζούρος κλήθηκε να περάσει από ένα μεταβατικό στάδιο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, καθώς ο Δημήτρης Διαμαντίδης σταμάτησε την καριέρα του με το εθνόσημο, ενώ και ο Σπανούλης έμεινε εκτός το καλοκαίρι του 2011, λόγω τραυματισμού. Η Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, κατέκτησε την έκτη θέση και πήρε την πρόκριση για το Προολυμπιακό Τουρνουά. Στο Καράκας της Βενεζουέλας η Εθνική ήταν φαβορί για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όμως η ήττα από τη Νιγηρία με 80-79, μας έστειλε στη βάση μας.
Το 2013 υπό τις οδηγίες του Αντρέα Τρινκιέρι δεν καταφέραμε πολλά ως έθνος, αφού δεν περάσαμε καν στους “8” του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, με αποτέλεσμα η θητεία του Ιταλού τεχνικού στον πάγκο της “γαλανόλευκης” να είναι σύντομη.
Την ερχόμενη τριετία η Ελλάδα πορεύτηκε υπό τις οδηγίες του Φώτη Κατσικάρη, όπως γράψαμε παραπάνω, χωρίς να έρθει η επιτυχία, ενώ το 2017 με head coach τον Κώστα Μίσσα, φτάσαμε κοντά στην τετράδα του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όμως πάλι στον προημιτελικό, δεν τα καταφέραμε, αυτή τη φορά κόντρα στη Ρωσία.
Στις επόμενες διοργανώσεις πορευτήκαμε με προπονητή τον Θανάση Σκουρτόπουλο, με τον Έλληνα τεχνικό να τα πηγαίνει εξαιρετικά στις προκριματικές φάσεις, στο Παγκόσμιο του 2019, η Ελλάδα είχε σαν στόχο το μετάλλιο, όμως παρότι είχε στη σύνθεση της τον τότε MVP του NBA Γιάννη Αντετοκούνμπο, γύρισε γρήγορα από την Κίνα, μην μπορώντας να κάνει την υπέρβαση.
Ο Ρικ Πιτίνο έκανε εξαιρετική δουλειά στον πάγκο της Εθνικής στο Προολυμπιακό Τουρνουά του Καναδά (2021), έχοντας να διαχειριστεί πολλές απουσίες (Παπανικολάου, Σπανούλης, Παπαπέτρου, Πρίντεζης), όμως στον τελικό με την Τσεχία οι διεθνείς μας δεν μπόρεσαν να τρυπήσουν το ταβάνι τους, αν και η προσπάθειά τους ήταν αξιομνημόνευτη.
Τέλος η άφιξη του Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο και το γεγονός πως σχεδόν όλοι οι πρωτοκλασάτοι παίκτες, δήλωσαν παρόντες για το Ευρωμπάσκετ του 2022, έφεραν μία άνευ προηγουμένου ευφορία στις τάξεις του ελληνικού μπάσκετ, πως ίσως ήρθε η ώρα για κάτι σπουδαίο. Δυστυχώς η Ελλάδα είχε την ατυχία να πέσει τους 8 πάνω στην πανίσχυρη Γερμανία του Ντένις Σρέντερ και ο αποκλεισμός από τη ζώνη των μεταλλίων ήταν γεγονός.
Ο Έλληνας κόουτς οδήγησε την Εθνική και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2023, όμως εκεί οι απουσίες ήταν αρκετές (Καλάθης, Σλούκας, Γιάννης Αντετοκούνμπο και Κώστας Αντετοκούνμπο) και το ταβάνι της ομάδας θεωρήθηκε και ήταν χαμηλό για τον διεθνή ανταγωνισμό.
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με τον Κώστα Πολίτη και το… 1987
Για τον κόουτς Κώστα Πολίτη, δεν υπάρχουν πολλά να γράψεις, καθώς οδήγησε την χώρα του, στη μεγαλύτερη επιτυχία της, που ήταν η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987. Όλος o κόσμος βγήκε από τα σπίτια του, τα μικρά παιδιά ήταν με μία μπάλα μπάσκετ στις γειτονιές και μαζί με τους αθλητές του, ο Έλληνας κόουτς έκανε όλη την Ελλάδα να λάμπει από περηφάνια και χαρά. Βέβαια στην αρχή της θητείας του στη “γαλανόλευκη”, δεν ήταν όλα ρόδινα κι εύκολα, αφού στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1983 η Ελλάδα δεν έκανε κάτι το αξιοσημείωτο, ενώ στο Μουντομπάσκετ του 1986 τερμάτισε στην 10η θέση της διοργάνωσης.
Ο βοηθός του Κώστα Πολίτη το 1987, Ευθύμης Κουμορτζόγλου, έχει ζήσει απίστευτες στιγμές με το εθνόσημο, αφού πανηγύρισε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ (ως πρώτος προπονητής), ενώ καθιέρωσε την Ελλάδα ως μία από τις υπερδυνάμεις του παγκόσμιου μπάσκετ, καθώς βρισκόταν ανελλιπώς στη ζώνη των μεταλλίων, ή τερμάτιζε στις πρώτες έξι θέσεις στα εκάστοτε τουρνουά των επόμενων ετών.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπούκας
Πηγη
