Μετά την απόλυτη καταστροφή, οι κάτοικοι της Θεσσαλίας προσπαθούν να επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους.
Ολόκληρες οικογένειες, ανήμποροι ηλικιωμένοι, αλλά και μικρά παιδιά βίωσαν και βιώνουν ακόμη τον απόλυτο εφιάλτη.
«Είχα τρομάξει πάρα πολύ νόμιζα ότι το νερό δε θα έφευγε ποτέ, ότι τα σπίτια θα χαλούσαν», δήλωσε ένα κοριτσάκι.
Για τα παιδιά στο θεσσαλικό κάμπο το καλοκαίρι έχει πάρει παράταση δύο εβδομάδων. Κάθε πρωί συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού για να επιστρέψουν.
Τη Δευτέρα θα επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες. Ανυπομονούν να δουν ξανά τους φίλους τους.
«Κάποια στιγμή θέλω να πάω σχολείο για να δω τους φίλους μου, να παίζουμε, όλα αυτά τα πράγματα», είπε ένα αγοράκι.
«Ευελπιστώ, να μπουν στη καθημερινότητα, να ισορροπήσουν σιγά-σιγά», είπε ένας πατέρας.
Καρδίτσα
Πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις και στον Παλαμά Καρδίτσας.
Ακόμα και για τα μεγαλύτερα παιδιά, όπως το γιο της κ. Πηνελόπης που βρίσκεται στο Λύκειο. Εγκλωβισμένοι σε ένα σπίτι, χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα για τρεις μέρες. Δεν μπορούσαν να βγουν στο δρόμο, περιμέναν να τους απεγκλωβίσουν, εικόνες που δε θα φύγουν ποτέ από μυαλό τους.
«Είμαστε σε κατάσταση δύσκολη αλλά προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο για τα παιδιά, να πάνε στο σχολείο με τα απαραίτητα αν μη τι άλλο», ανέφερε η κ. Πηνελόπη.
Ο Βάιος παρά το νεαρό της ηλικίας του προσπάθησε κι αυτός να κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει.
«Όσο μπορούσα να βοηθήσω εδώ στο σπίτι, πήγα στο κέντρο μοίρασα νερά».
Στον καταυλισμό αλλά άγνωστο για πόσο
Σε ένα πρόχειρο καταυλισμό πλημμυροπαθείς του δήμου Φαρκαδώνας έχουν βρει προσωρινό καταφύγιο.
Πάνω από 150 άτομα μένουν τις τελευταίες δύο εβδομάδες στον πρόχειρο καταυλισμό στο Γριζάνο. Μεταξύ αυτών, πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Αυτό που ζητούν είναι να βρεθεί μία πιο μόνιμη λύση πριν τους χτυπήσει η επόμενη κακοκαιρία.
«Να μας δώσει τίποτα για να βολευτούμε, σε αυτά δεν μπορείς να μείνεις μέσα», ανέφερε ένας πλημμυροπαθής.
«Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική δεν υπάρχει τίποτα, το νερό έφτασε 3 – 3, 5 μέτρα», συμπλήρωσε.
«Το σπίτι είναι τελείως κατεστραμμένο, και του πατέρα μου, το δικό μου, μία επιχείρηση, της αδελφής μου».
Ο φόβος όλων, να μην έρθει μία νέα κακοκαιρία και τους βρει στον καταυλισμό.
Πηγή
