Ακόμη και όταν βρέθηκαν στη χώρα μας το καλοκαίρι του 1990, οι προβολείς έπεσαν πάνω τους καθώς είχαν τον τρόπο – και τη φήμη – για να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον.
Γνωστοί παγκοσμίως και επιτυχημένοι όσο λίγοι στον αθλητικό χώρο. Στην πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν το πιο διαφημισμένο αθλητικό ζεύγος, κάτι που συνέβη και στην Ελλάδα όταν ο σπουδαίος Ουκρανός επιθετικός – στο ξεκίνημα της προπονητικής καριέρας του – αποδέχθηκε την πρόταση του Ολυμπιακού και ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των «ερυθρόλευκων».
Στις 17 Μαϊου 1990 ο Μπλαχίν βρέθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο και παρακολούθησε τον τελικό Κυπέλλου του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ. Ελάχιστοι πίστεψαν τότε ότι ο «Τσάρος» ήταν υποψήφιος για τον πάγκο της ομάδας του Πειραιά. Όμως αποδείχθηκε πολύ γρήγορα ότι οι αποφάσεις για τον Ίμρε Κόμορα και τον γαμπρό του (Λάγιος Ντέταρι) είχαν παρθεί από τον Αργύρη Σαλιαρέλη, που λίγες ημέρες αργότερα ανακοίνωσε τη συμφωνία με τον Μπλαχίν…
Αρχικά πάντως οι οπαδοί του Ολυμπιακού αντιμετώπισαν με επιφυλάξεις τον σπουδαίο νέο προπονητή της ομάδας τους. Σημαντικό ρόλο στη διστακτική στάση τους έπαιζε το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος των «ερυθρόλευκων» δεν ήταν αποδεκτός από τους περισσότερους φίλους της ομάδας του Πειραιά (ειδικά από τη θύρα-7) με αφορμή τις προβληματικές αποφάσεις που έπαιρνε, ως διάδοχος του Κοσκωτά.
Μετά την ανακοίνωση της πώλησης του Λάγιος Ντέταρι στη Μπολόνια και τη μεταγραφή του Στράτου Αποστολάκη στον Παναθηναϊκό, το κλίμα έγινε ακόμη πιο βαρύ για τον πρόεδρο και τον νέο προπονητή της ομάδας. Ο Μπλαχίν βρήκε όμως τον τρόπο να αντιμετωπίσει τις δύσκολες καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί. Με… βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση!!!
Ο κορυφαίος Ουκρανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών (ακόμη και ο Αντρέι Σεφτσένκο δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει) χρησιμοποίησε με αποτελεσματικό τρόπο τη «δύναμη» που είχε στη χώρα του και κατάφερε να πείσει δύο αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου να φορέσουν τα «κόκκινα» του Ολυμπιακού. Οι μεταγραφές του Όλεγκ Προτάσοφ και του Γκενάντι Λιτόφσενκο (ακολούθησε ο Γιούρι Σάβιτσεφ, καθώς ο Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι προτίμησε την Ισπανία) έφεραν τα πρώτα χαμόγελα για τον Μπλαχίν στον Πειραιά…
Τα χαμόγελα αυξήθηκαν όταν έφτασε στην Ελλάδα και το «χρυσό κορίτσι» της παγκόσμιας γυμναστικής. Η Ιρίνα Ντεριούγκινα – Μπλαχίνα, ήταν η σύζυγος του Όλεγκ Μπλαχίν. Η λαμπερή παρουσία της στο παλιό Στάδιο Καραϊσκάκη, αποτελούσε ξεχωριστό γεγονός. Πολλά χρόνια πριν εμφανιστούν ο Κριστιάν Καρεμπέ και η… Αντριάνα Σκλεναρίκοβα. Η κούκλα της Σλοβακίας.
Άλλωστε η Ιρίνα δεν ήταν… τυχαία. Πανέμορφη γυναίκα και διεθνούς φήμης αθλήτρια, που την ακολουθούσαν οι μεγάλες επιτυχίες της στη ρυθμική γυμναστική. Το 1977 κατέκτησε δύο χρυσά και δύο ασημένια μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βασιλεία, το 1978 ένα χρυσό και τρία ασημένια στο Ευρωπαϊκό στη Μαδρίτη και το 1979 δύο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο στο Παγκόσμιο στο Λονδίνο… Εντυπωσιακός απολογισμός που θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος αν η ρυθμική γυμναστική είχε ενταχθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που έγινε το 1984 στο Λος Άντζελες.
Η Μπλαχίνα με την επιβλητική παρουσία της πήρε… χρυσό μετάλλιο και στην Ελλάδα, παρότι η παραμονή της στη χώρα μας δεν ήταν μεγάλης διάρκειας. Είχαν ήδη εμφανιστεί τα πρώτα… σύννεφα στη σχέση τους, με επακόλουθο ο Όλεγκ και η Ιρίνα να χωρίσουν λίγο αργότερα, με τις… κακές γλώσσες να λένε ότι το γυαλί ράγισε οριστικά στην Αθήνα.
Ο Ολυμπιακός με τον «Τσάρο» στον πάγκο του από τον Ιούνιο του 1990 έως τον Ιανουάριο του 1993, δεν κατάφερε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα (πήρε το Κύπελλο το 1992), αλλά με τα «μινγκ» στη σύνθεσή της η ομάδα του Πειραιά έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο…
Πηγη
