Άρματα μάχης χτυπούν διαρκώς τη Γάζα. Ο απεσταλμένος του MEGA Μαρίνος Αλειφέρης βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα μακριά από το τείχος που χωρίζει τις αντιμαχόμενες πλευρές.
Oι μαύροι καπνοί στο βάθος είναι από την κεντρική Γάζα. Στα πλάνα του Άγγελου Μυσιρλή φαίνεται το αποτέλεσμα του ανελέητου σφυροκοπήματος του ισραηλινού πυροβολικού από το πρωί της Πέμπτης.
Την ίδια ώρα, από την άλλη πλευρά του τείχους εκτοξεύονται ρουκέτες. Οι περισσότερες, αναχαιτίζονται από το Ιron dome του ισραηλινού στρατού. Όσοι βρίσκονται στα κιμπούτς, ψάχνουν ένα σημείο για να προφυλαχθούν.
Το συνεργείο του Mega παρακολουθεί την επιχείρηση των ισραηλινών δυνάμεων από το Νιρ Όζ, το δεύτερο μεγαλύτερο κιμπούτς της περιοχής. Από τον φράχτη της περιοχής αυτής μπήκαν οι ένοπλοι της Χαμάς και δολοφόνησαν ή απήγαγαν πάνω από 100 από τους 400 συνολικά κατοίκους. Πρώτοι που συνάντησαν μπροστά τους, ήταν κάποιοι εργάτες.
Είναι το πρώτο σημείο που έβαλαν φωτιά και για περισσότερες από 12 ώρες οι κάτοικοι ήταν αβοήθητοι.
Στρατιωτικός περιέγραψε: «Όταν ο στρατός προσπάθησε να φθάσει εδώ να βοηθήσει, δεν μπορούσε. Γιατί έχασε πάρα πολλούς στρατιώτες στις άλλες βάσεις. Όποτε όταν θέλαμε να έρθουμε εδώ, δεν μπορούσαμε για αυτό χάσαμε τόσο κόσμο εδώ».
Ένας από τους διασωθέντες, μιλώντας στον Μαρίνο Αλειφέρη, αδυνατεί ακόμη και τώρα να βγάλει τις εικόνες της φρίκης από το μυαλό του.
«Κλειστήκαμε στα δωμάτια. Μετά σχεδόν για 18 ώρες όλοι οι τρομοκράτες, οι δολοφόνοι, τρέχανε τριγύρω, πυροβολούσαν, ρίχνανε βόμβες, ανατίναζαν, έκαψαν σπίτια».
«Φέρτε τους πίσω»
«Το Κιμπούτζ φαρ αζά είναι το σπίτι μας. Φέρτε πίσω τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας γρήγορα πίσω στο σπίτι» είναι το σύνθημα συγγενών και φίλων των ομήρων που συγκεντρώθηκαν εδώ στο Τελ Αβίβ στην πλατεία Δημοκρατίας.
Η Σιμόνα, περιγράφει στην απεσταλμένη του MEGA στο Ισραήλ Βελίκα Καραβάλτσιου την τελευταία επικοινωνία που είχε με την κόρη της πριν απαχθεί από τη Χαμάς.
«Την απήγαγαν από το σπίτι στις δέκα το πρωί του Σαββάτου. Μου τηλεφώνησε κλαίγοντας. ”Μαμά, μαμά! Με παίρνουν, βοήθησε με!”. Και εγώ δεν μπορούσα να τη βοηθήσω».
Η αδελφή της, η Γιμίτς πρόλαβε να μπει με τα παιδιά της στο δωμάτιο ασφαλείας.
«Όταν άκουγαν θόρυβο τους έλεγα, ότι είναι οι ήρωες, οι στρατιώτες που θα έρθουν να μας σώσουν. Μείναμε για 21 ώρες στο δωμάτιο ασφαλείας».
Θύματα του πολέμου και από τις δύο πλευρές, ο άμαχος πληθυσμός. Τα μικρά παιδιά. 32 ματωμένα αρκουδάκια στην κεντρική πλατεία του Τελ Αβίβ θυμίζουν ότι μεταξύ των απαχθέντων, μεταξύ των ομήρων είναι και μικρά παιδιά.
«Δε μπορεί να συμβαίνουν αυτά στο κόσμο. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη μου στην ανθρωπότητα».
Μεταξύ των ομήρων και ένα βρέφος, εννέα μόλις μηνών.
Πηγή
