“Καθημερινές συναντήσεις με τον Θεό” (Μέρος δεύτερο) βάπτιση με τον πατέρα Βασίλειο Πόπη.

“Καθημερινές συναντήσεις με τον Θεό”
(Μέρος δεύτερο) βάπτιση με τον πατέρα Βασίλειο Πόπη.

Του Σπύρου Συμεών*

Σήμερα βρέθηκα σε μια βάπτιση. Πιο ορθά συμμετείχα στο μυστήριο του βαπτίσματος του μικρού Χαράλαμπου.
Ε και; τι με αυτό θα πει κανείς.
Έχω παρευρεθεί σε χιλιάδες (χωρίς υπερβολή) βαπτίσεις άλλωτε για να βοηθήσω τους ιερείς κι άλλωτε καλεσμένος από τους γονείς του νεοφώτιστου. Μερικές φορές τα δύο αυτά συνέπεφταν.

Δεν ξέρω όμως, αν ήταν η πρώτη φορά αλλά σίγουρα είχα πολλά χρόνια να βιώσω το μυστήριο του βαπτίσματος. Άλλωστε γιατι θύμιζε περισσότερο λαοσύναξη κι άλλωτε γιατί ο ιερέας απλά έκανε την “δουλειά” του. Γρήγορος, σβέλτος με μηχανικές κινήσεις σαν να ήθελε απλά να “ξεπετάξει” το μυστήριο. Πολλές φορές η συνήθεια κάμπτει το βίωμα.

Σήμερα όμως στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα Πειραιά, στον πολιούχο και έφορο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, σε έναν μεγαλοπρεπή και με πολύ γούστο και μεράκι ναό ο οποίος είναι χτισμένος στην τοποθεσία που άλλωτε ήταν μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου βίωσα, ένιωσα, έζησα μετά από πολλά χρόνια ξανά, το μυστήριο του βαπτίσματος. Και το ζήτημα δεν είναι ότι το έζησα εγώ, μόνο, αλλά και όλοι οι συμμετέχοντες φαίνονταν να το ζουν και ίσως να το βιώνουν κιόλας (δεν μπορώ να είμαι σίγουρος γιατί δεν μπορώ να εισέλθω στην ψυχή τους).

Ο λόγος; Ο εκ Ξηρομέρου ορμώμενος π. Βασίλειος Πόπης. Προϊστάμενος επί δεκαετίες του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα Πειραιά.
Αν καθήσω να αναλύσω τι ένιωσα σίγουρα θα χρειαστούν σελίδες αρκετές. Και αν γίνουν πολλές ίσως χαθεί η “μαγεία” αλλά και η ουσία.

Ο τρόπος λοιπόν που έπιανε το λίγων μηνών μωράκι, ο τρόπος που το αγκάλιαζε, του χαμογελούσε, ο τρόπος που μιλούσε στους γονείς και τους ανάδοχους αλλά και η αγκαλιά που τους άπλωνε ήταν αυτός που μας συνέπερνε όλους. Ο τρόπος του που δεν μπορώ να τον περιγράψω με λόγια έδειχνε αγάπη. Τόση αγάπη σαν αυτή που βροντοφωνάζει το Ευαγγέλιο. Εκείνη την στιγμή θαρούσες πως είναι ο πατέρας του νεοφώτιστου, ταυτόχρονα ένιωθες πως είναι ο πολύ στοργικός πατέρας των αναδόχων, αλλά και πίστευες πως ήταν ο πατέρας των γονιών του νεοφώτιστου.
Ακόμη και η διακριτικότητα του όταν υπήρχαν στιγμές που κάποιοι καθυστερούσαν (πχ στο ντύσιμο του μικρό Χαράλαμπου) ήταν τόση στοργική και γεμάτη υπομονή χωρίς καν ούτε ένα νεύμα. Το βλέμμα του μέσα στο μυστήριο αλλαγμένο. Αλλοιωμένο. Το ζούσε ο ίδιος. Πήρε ένα βρέφος στην “πατρική” αγκαλιά του και παρέδωσε στους γονείς, στους ανάδοχους αλλά και στην κοινωνία μα και στον ίδιο τον Θεό έναν χριστιανό.
Πέρασε ήδη ένα δίωρο από την βάπτιση και η γαλήνη που μας δημιούργησε δεν έχει φύγει από τον νου. Γιατί άραγε;
Μα γιατί πρωτίστως το βίωνε ο ίδιος. Και το βίωνε ως ιερέας, ως άνθρωπος, ως πατέρας, ως πνευματικός πατέρας μα και ως λειτουργός.
Οι ανθρώπινες στιγμές του φάνηκαν αλλά φάνηκαν γεμάτες στιγμή αγάπη και σεβασμό. Όχι σαν αυτόν τον συνηθισμένο που βλέπουμε σε άλλες βαπτίσεις αλλά ένα πράγμα αλλιώτικο ρε παιδί μου. Έναν τρόπο απερίγραπτο!!
Ναι βίωσα ξανά ένα μυστήριο της εκκλησίας και συνάντησα και μέσα από αυτό πάλιν τον Θεό. Θα μου πεις σε όλα τα μυστήρια και ειδικά μέσα σε ναό δεν θα τον συναντούσες;
Τι να σας πω; τόσα χρόνια ζω μέσα στην εκκλησία αλλά μερικές φορές είναι τα σου ξεχωριστές και συνάμα απερίγραπτες.

Σίγουρα δεν μπορώ να το μεταφέρω μα σίγουρα αν ήσασταν εκεί θα αντιλαμβανόταν όχι μόνο τι λέω αλλά και πως το λέω!!

Και να σημειώσω πως ήταν η πρώτη φορά που είδα ιερέα να λέει το ευαγγέλιο απ’ έξω, χωρίς να το διαβάζει. Είχε ανοίξει το ευαγγέλιο στο πρώτο φύλλο του και ούτε καν το κοιτούσε. Είχε τα μάτια του σχεδόν κλειστά και δεν διάβαζε αλλά το έλεγε μέσα από την ψυχή του…..

Στο τέλος οι νουθεσίες του απλές, λιτές, με διάκριση γεμάτες όμως ουσία, χαρά, αγάπη και στοργή μα και καμάρι!!

Ρώτησα τους συγγενείς του μικρού αν είχαν κάποια συγγένεια με τον εξαίρετο παπά Βασίλη ή αν ήταν πνευματικός τους. Μου είπαν πως όχι και πως αυτό που έχω διακρίνει στον παπαΒασίλη είναι αυτό που διέκριναν κι αυτοί για αυτό επέλεξαν να έρθουν εκεί…

*Η φωτό που επέλεξα είναι με αλλοιωμένα τα πρόσωπα των παρευρισκομένων για ευνόητους λόγους..

Για άρθρα που αναδημοσιεύονται και αναγράφεται η πηγή τους δεν φέρουμε καμμία ευθύνη, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.