Ο Αβδιάτ κυκλοφορεί όλη την ημέρα οπλισμένος. Στο ένα χέρι κρατά ένα Μ16 και στο άλλο καφέ. Λόγω των συχνών συγκρούσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, πάντα ένιωθε ανασφάλεια, όπως λέει στην απεσταλμένη του MEGA στο Ισραήλ Βελίκα Καραβάλτσιου. Μία ανασφάλεια όμως που έχει ενταθεί, μετά την 7η Οκτωβρίου.
«Είναι πολύ περισσότερο αναγκαίο (το όπλο), είναι πάρα πολύ επικίνδυνα. Αλλά στην πραγματικότητα νιώθουμε τον αντισημιτισμό γύρω μας όλο το χρόνο. Τώρα έχουμε πόλεμο. Οπότε το νιώθεις ακόμα περισσότερο».
Με την ανάληψη των καθηκόντων του πριν ξεκινήσει ο πόλεμος ο Μπέντζαμιν Νετανιαχου είχε υποσχεθεί να απλοποιήσει την διαδικασία απόκτησης ενός όπλου. Λίγους μήνες μετά ξεκίνησε ο πόλεμος. Μόνο τις τελευταίες ημέρες οι αιτήσεις για ένα όπλο έχει ξεπεράσει τις διακόσιες χιλιάδες.
Εύκολη πρόσβαση στα όπλα έχουν πλέον όλοι. Νέοι, ηλικιωμένοι, ακόμη και μητέρες με τα παιδιά κυκλοφορούν και οπλοφορούν, σε κεντρικούς δρόμους του Ισραήλ.
Kάτοικος Τελ Αβίβ δήλωσε: «Δεν έχουμε επιλογή. Η Χαμάς έκλεψε παιδιά, ανθρώπους και πρέπει να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας».
Έως και την 7η Οκτωβρίου, για να γίνει αποδεκτή μία αίτηση οπλοφορίας χρειαζόταν ακόμη κι ένας χρόνος. Μετά την εισβολή της Χαμάς στα ισραηλινά εδάφη, αρκούν ακόμη και μερικές ημέρες για να προμηθευτεί κάποιος τη σχετική άδεια. Όσοι πιάνουν για πρώτη φορά στη ζωή τους όπλο, πηγαίνουν σε ειδικά κέντρα εκπαίδευσης, για να μάθουν να τα χρησιμοποιούν.
«Τα όπλα δεν είναι η λύση»
Σε μία χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο και κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, υπάρχουν και εκείνοι που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα. Η Σάμα και ο Ντάνιελ έχασαν φίλους τους στο αιματοβαμμένο πάρτυ. Οι ίδιοι δεν πιστεύουν πως ένα όπλο θα τους προστατεύσει.
«Πρώτον, πρέπει να ξέρεις να το χρησιμοποιείς (όπλο). Δεύτερον, αν θυμάστε την 7η Οκτωβρίου, ο κόσμος κρατούσε όπλο, οι στρατιώτες είχαν όπλα. Αλλά σκοτώθηκαν, επειδή τους επιτέθηκαν», ανέφερε ο Ντάνιελ.
Και η ΣΑΜΑ είπε: «Οι φίλοι μας είναι στον στρατό τώρα. Ακόμα υπάρχουν 240 όμηροι που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Κάθε μέρα στρατιώτες πεθαίνουν και είναι σκληρό και τρομακτικό».
Ο Όφρικ ζούσε σε ένα από τα κιμπούτς δίπλα στην Λωρίδα της Γάζας. την ημέρα της επίθεσης έμεινε κλειδωμένος με την κοπέλα του στο δωμάτιο ασφαλείας. Βγήκαν μετά από 19 ώρες, μόνο όταν σταμάτησαν οι πυροβολισμοί. Πλέον δεν νιώθει ασφαλής ούτε στο σπίτι. Τα όπλα όμως, όπως λέει, δεν είναι η λύση.
«Έκανα την θητεία μου στο στρατό, τρία χρόνια, το 2014. Από τότε έχω αφιερωθεί στην ειρήνη. Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν ότι η ειρήνη είναι ο μόνος τρόπος για να ζεις».
Και παρότι υπάρχουν αρκετοί που αντιστέκονται, η κυβέρνηση Νετανιάχου, μέσω δηλώσεων υπουργών της και απλοποίησης των σχετικών διαδικασιών, διαρκώς ενθαρρύνει τους πολίτες να οπλιστούν.
Πηγή
