Το αντιτορπιλικό μεταφέρθηκε σε ασφαλές σημείο στις εγκαταστάσεις του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης έπειτα από τις ζημιές που υπέστη κατά την κακοκαιρία με τους ισχυρούς ανέμους που χτύπησε τη Θεσσαλονίκη.
Μετά την απάντληση υδάτων, που εισέρρευσαν στο εσωτερικό του πλοίου, στεγανοποιήθηκε το μεγάλο ρήγμα που προκλήθηκε από τα χτυπήματα στον προβλήτα το περασμένο Σάββατο.
Για την πραγματοποίηση των εργασιών αναζητείται ασφαλέστερο μέρος, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο να επιστρέψει στο Κέντρο Ναυτικής Παράδοσης στο Παλαιό Φάληρο.
Ο Παναγιώτης Καλλίνος, αρχικελευστής του «Βέλους», ήταν ανάμεσα στα 32 μέλη του πληρώματος που οδήγησαν το πλοίο στην Ιταλία, ζητώντας πολιτικό άσυλο την περίοδο της δικτατορίας. Τώρα, στέκει βουρκωμένος στη θέα της μεγάλης πληγής που έχει ανοίξει στο θρυλικό πλοίο.
«Ενώ είμαστε μια ναυτική χώρα, κατεξοχήν ναυτική χώρα, κανείς δεν αγαπά τα σύμβολα αυτής της χώρας. Είναι ένα σύμβολο το καράβι αυτό. Πραγματικά νοιώθω πάρα πολύ άσχημα».
Και μαζί μ’ εκείνον, τα μέλη του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών. Το «Βέλος» αποτελεί και για τους ίδιους ένα μέρος της ζωής, της νιότης, της ελευθερίας τους.
«Δεν είναι προστατευμένη η θέση»
Ήταν 25 Μαΐου του 1973 όταν το «Βέλος» με κυβερνήτη τον Νίκο Παππά, ενώ συμμετείχε σε άσκηση του NATO, στασίασε απέναντι στη Χούντα και κατευθύνθηκε για να αγκυροβολήσει στο Φιουμιτσίνο της Ιταλίας.
Ο γιος του ιστορικού κυβερνήτη του «Βέλους», Βέλης Παππάς, μιλώντας στο MEGA, επικρίνει την επιλογή να βρίσκεται τόσο καιρό το πλοίο σε έναν μη ασφαλή χώρο.
«Με το πρόσχημα να πάνε να το δούνε κι άλλα λιμάνια, το πήγανε στη Θεσσαλονίκη. Θα έπρεπε να πάει για έναν χρόνο, τελικά έχει καθίσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη κι όχι μόνο αυτό, το έχουν βάλει σε θέση η οποία δεν είναι προστατευμένη από τον καιρό».
Το πλοίο, που λειτουργεί ως πλωτό μουσείο από το 1994, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη από τον Σεπτέμβριο του 2019 και το έχουν επισκεφθεί πάνω από 200.000 επισκέπτες.
Πηγή
